Ακόμα περιμένω.. αυτό που δεν έρχεται..

Γράφει η Himaira
Σε αναμονή των εξελίξεων μετά την συνάντηση του Σαμαρά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αναρωτιέμαι γιατί όλοι αυτοί βρίσκονται στις θέσεις αυτές, αφού δεν τους ενδιαφέρει ο τόπος και ο λαός της.
Ύστερα από τόσες μέρες κολλημένη στην οθόνη της τηλεόρασης περιμένοντας κάτι που τελικά δεν έρχεται, αναρωτιέμαι σε τι χώρα ζω και ποιοι είναι όλοι αυτοί οι τυχοδιώκτες που μας κυβερνάνε.

Ο καθένας για τους δικούς του λόγους κάθεται σε μια καρέκλα και αποφασίζει για μένα, χωρίς όμως εμένα. Γιατί; Του το ζήτησα εγώ; Και αν ναι γιατί δεν ακούει τις φωνές μου; Γιατί δεν κάνει αυτό που του λέω;
Ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις…

Το πολιτικό σύστημα σε όλο του το μεγαλείο, απογυμνώθηκε και φάνηκε το προσωπείο του. Άνθρωποι κολλημένοι σε μια καρέκλα, άνθρωποι που μιλάνε για μένα χωρίς να γνωρίζουν τι είναι αυτό που θέλω και γιατί το θέλω.
Άνθρωποι που δυστυχώς εγώ τους έβαλα εκεί..
Τότε γιατί φωνάζω και διαμαρτύρομαι; Δεν το ήξερα; Δεν γνώριζα ποιοι ήταν και τι ήταν; Ή μήπως απλά τότε που τους έβαλα στην εξουσία με βόλευε;

Μήπως τελικά συνέβαλα και εγώ στο να γίνει το πολιτικό σύστημα έτσι όπως είναι σήμερα;
Όλοι φωνάζουν για πολιτική συναίνεση, αλλά ποιος θα την κάνει; Όταν ο καθένας θέλει την βασιλεία για τον εαυτό του; Όταν όλοι θέλουν την πρωτοκαθεδρία για τον ίδιο και την παράταξη του;

Και ο κόσμος; Ο απλός πολίτης απλά περιμένει ένα τέλος που δεν έρχεται. Ένα τέλος στις διαμάχες, στις διχόνοιες και στα μεγάλα κούφια λόγια.
Οι μέρες που θα ‘ρθουν θα δείξουν τι θα γίνει στο μέλλον.. ελπίζω μόνο κάποιος να θυμηθεί ότι είναι εκεί γιατί εγώ το ήθελα και να πράξει αναλόγως.

Γιατί αλλιώς;; την επόμενη φορά οι μόνες αποφάσεις που θα παίρνει, θα είναι για το μέλλον του δικού του σπιτιού. Όχι και του δικού μου..

Himaira