Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

ΚΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ !!!!!!!!!

Image
Τίποτα δεν είναι όπως παλιά, τίποτα δεν έχει μείνει από κείνη την ζεστασιά των ανθρώπων, εκείνη την ζεστασιά που έκανε τον χειμώνα καλοκαίρι μέσα στις καρδιές μας.
Τίποτα δεν έχει μείνει από την ζωντάνια των ανθρώπων, εκείνη την ζωντάνια που την έβλεπες από τον έφηβο που ξεκινούσε να ονειρεύεται τα πρώτα του όνειρα, μέχρι τον παππού που περπατούσε με ψηλά το κεφάλι γεμάτος περηφάνια.
Τίποτα δεν έχει μείνει από τις παρέες των φίλων, εκείνες τις παρέες που κάθε χρόνο στις γιορτές μαζευόταν στα χωριά για να τραγουδήσουν, να πιουν λίγο κρασί, να μοιραστούν τον χρόνο που πέρασε και να ευχηθούν για τον επόμενο.

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Απανθίσματα των Κυριακάτικων εφημερίδων (Lagarde)30/12/2012

Θα απανθίσω σήμερα μόνον ότι αναφέρεται στην περίφημη Lagarde list που μας απασχολεί εδώ και τόσο καιρό. Όλοι, κυβερνώντες και παρεξουσιαστές βρίσκονται πάνω στο σανίδι και φωτίζονται με τους προβολείς της δημοσιότητας. Τους βλέπουμε όλους έναν προς έναν. Τα φώτα είναι δυνατά και δεν αφήνουν σκιές. Μόνο που αυτοί, είναι οι τυφλωμένοι και δεν μπορούν να δουν το ακροατήριο. Να δουν την κατάντια του, την καταστροφή του. Ένας από τους “ευφυείς ” πρωταγωνιστές έβγαλε ξαφνικά φωνή μεγάλη “Λίστα Λαγκάρντ!”. Έκανε ένα γύρω ο κεντρικός προβολέας με μεγάλη ταχύτητα και δεν μπορέσαμε να δούμε παρά μόνο περιγράμματα. Ύστερα έκατσε πάνω στον επίορκο. Σε κάθε έργο υπάρχει ένας επίορκος ειδάλλως, είναι άνευ ενδιαφέροντος.  

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Οι “χαλασμένοι”, εμείς.

Όταν στις 28 Μαΐου του 1979 ο Καραμανλής υπέγραφε την συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα κάποιος από εμάς που παρακολουθούσαμε ζωντανά από την τηλεόραση όλη την τελετή από το Ζάππειο πέταξε μια κακόηχη παρόλα “Τώρα θα τους χαλάσουμε κι αυτούς”.
Έτσι ήμασταν πάντα, “χαλασμένοι”. Τώρα το διαπιστώνουμε εξ αιτίας όλων αυτών των Ελλήνων δεύτερης και τρίτης γενιάς που γαλουχήθηκαν μεν με τα Ελληνικά ιδεώδη αλλά με νοοτροπίες εκτός Ελλάδας. Φέρνουν έναν νέο αέρα πολύ πιο τεχνοκρατικό απ’ ότι οι γηγενείς εντός των συνόρων μας. Προσπαθούν να εφαρμόσουν κάποιους κανόνες ορθολογιστικούς. Πάνω σε μια ασφυκτικά δεμένη με το παρελθόν Ελληνική κοινωνία και άρα σκληρή χωρίς επιτρεπτές αποκλίσεις σ’ αυτό που ήταν και σ’ αυτό που είναι. Σ’ αυτό που θέλουμε να είναι. Χωρίς τα ξενόφερτα πασπαλίσματα αυτά που εύλογα δημιουργούν στο Έλληνα τα ρήματα “Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας”. Όταν θέλουμε να χωρίσουμε την ήρα από το σιτάρι ξέρουμε να εφευρίσκουμε Καιάδες. Όταν πηγαίνουμε εκτός της πατρίδας ξέρουμε να σεβόμαστε νόμους και κανόνες. Κάτι που δεν κάνουμε μόλις πατήσουμε τα πάτρια. Γιατί; Τυχαίο;

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Φτάνει ρε, …

poorgirl
Για τόνομα του Θεού, σταματήστε. Μια χούφτα μείναμε ανάμεσα σε ένα εκατομύριο αθλιοφουκαράδες που γαντζώθηκαν επάνω μας σαν τις ψείρες. Μια χούφτα που βολοδέρνουμε σε Σκύλλα και Χάρυβδη σε σατανάδες και δαιμόνια. Μια χούφτα μελλοθανάτων.
Παίρνετε, κόβετε, προσθέτετε και μας αδειάζετε την ύπαρξή μας. Μου φάγατε τους κόπους και τον ιδρώτα μιας ζωής και μου κόψατε τα όνειρα που έκανα για τα παιδιά μου. Ύστερα βγαίνετε στα μέσα μαζικής επίθεσης με κάτι ανεκδιήγητα μπουμπουκάκια και άνθη όλων των αποχρώσεων βαλμένα σε γλάστρες και μας αποτελειώνετε. Με ξεδιάντροπες δηλώσεις “φταίνε οι άλλοι που πήγαν τζάμπα τα μέτρα και βλέπουμε φώτα από πίσω από το τούνελ.” Ξέρετε τι είναι αυτά τα φώτα; Τα φώτα του νεκροταφείου μας. Τα φώτα του δικού σας νεκροταφείου.

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Τι ωφελείται άνθρωπος …

woman
“Τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή” (Ματθ. ιστ’26)
Καλά εν τάξει, είσαι μικρής ηλικίας. Όχι; Ωραία, είσαι κάποιας ηλικίας. Όχι και τόσο; Πόσο με υπολογίζεις; Πόσο σε υπολογίζω; Πάνω κάτω …χμ, άστο. Πάμε παρακάτω. Άσε τα χαζά και δώσε λίγη ώθηση στο ηθικό. Κάνε … ας πούμε …θετικές σκέψεις. Καλά τρίχες κατσαρές, είπα κοτσάνα. Τι θετικές σκέψεις να κάνεις παρέα με την μοναξιά. Κι εγώ τι είμαι ρε. Άσε εσύ είσαι το άλλο μου εγώ. Ε τότε, πάρε το αποβλακωμένο σου σαρκίο και πάντο μια βόλτα. Πούου; Εγώ θα σου πώ;

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Απανθίσματα των εφημερίδων της Κυριακής

εφημεριδες
—–ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Βγάζουν από το ψυγείο τον ΣιμήτηΔεν ξέρω τι να σημαίνει αυτό αλλά η ντουλάπα με τους σκελετούς και τους βρικόλακες έπρεπε να είχε ανοιχτεί και να ήταν μέσα.
13.5δις έφυγαν από τις τράπεζες την τελευταία εβδομάδαΑυτό κι αν είναι είδηση. Πως με τέτοια αντιπατριωτική κίνηση μπορώ να σε πιστέψω ωρέ Αντώνη. Ας είχα την χάρη να σε κάνω καρικατούρα του  Δον Κιχώτη και Σάντσα Πάντσα εκείνον τον Χατζηδάκη.    

Τί να φοβηθώ;

paideia
Γράφει η ΣΟΦΗ
Όλοι έχουν κάνει κι εξακολουθούν να κάνουν τα πάντα για να φοβηθώ … Να φοβηθώ την χρεοκοπία… να φοβηθώ τον –κατά μερικούς- κατακλυσμό της 21ης Δεκεμβρίου όπου τελειώνει το ημερολόγιο των Μάγιας.. να φοβηθώ την πολιτική αναταραχή και δήθεν έλλειψη σταθερότητας  στη χώρα που θα οδηγήσει δήθεν στην καταστροφή.. να φοβηθώ την επαλήθευση των διαφόρων προφητειών ή των σχεδίων των όποιων υποστηρικτών της Νέας Τάξης Πραγμάτων.. να φοβηθώ την επιστροφή στη δραχμή και την έξοδο από την ευρωζώνη.. να φοβηθώ.. να φοβηθώ.. να φοβηθώ τόσο πολύ που ότι και να μου σερβίρουν να πω κι ευχαριστώ..

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Το πετροφάγον τέρας

Image
Μάλλον μιλάμε για την Ελλάδα.
Ξέρετε εκείνη την ταινία που το ηφαίστειο σκάει κι ο πρωταγωνιστής(Μπρόσναν) με την πρωταγωνίστρια(Λίντα Χάμιλτον) και τα δυό της παιδιά μ’ ένα αυτοκίνητο της υπηρεσίας εγκλωβισμένοι στα μάγματα και σπρωγμένοι από το πυροκλαστικό κύμα παγιδεύονται σε μια σπηλιά ορυχείου παρέα μ’ ένα μηχάνημα, ευτυχώς γι αυτούς, που στέλνει δορυφορικά σήματα σχετικά με το στίγμα τους.
Βέβαια το έργο έχει happy end και τελικά σώζονται όλοι χάρη στο μηχάνημα εντοπισμού της ΝΑΣΑ, και μάλιστα ζήσαν καλά κι αφήσαν κι εμάς να ζήσουμε, καλά κακά δεν έχει σημασία, με μια γεύση περίεργα στυφή στο στόμα και να προσπαθούμε να προσαρμόσουμε αυτά που είδαμε, στην δική μας ζωή. Μια και δεν έχουμε εν ενεργεία ηφαίστεια να μας απειλούν.

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Ave, Samara, morituri te salutant!!!!

Freedom
Ζευγάρι ηλικιωμένων αυτοκτόνησε τη Δευτέρα στη Βάρη αφήνοντας ιδιόχειρο σημείωμα στο οποίο εξηγούσαν στα παιδιά τους ότι οδηγήθηκαν σε αυτήν την επιλογή γιατί δεν άντεχαν να τους επιβαρύνουν άλλο.
Η λίστα μακραίνει κι εμείς παρακολουθούμε άπρακτοι..
Έχει περάσει καιρός από την de profundis (εκ βαθέων) ενδοσκόπησή μας..  έχει περάσει καιρός από το mea culpa όσων άντεξαν να σηκωθούν από τον πάτο, περνώντας από μακρά κατάθλιψη.. Ψάλλαμε όλοι το requiem του alter ego μας γιατί errare humanum est (το να πλανάσαι είναι ανθρώπινο)..
Τώρα όμως ζούμε στο σήμερα και πρέπει in memoriam (εις μνήμη) όλων αυτών που έχασαν τη ζωή τους στο βωμό της απόγνωσης να αδράξουμε το σήμερα (carpe diem).. Γιατί dum spiro spero (όσο ζω ελπίζω) κι ήρθε η ώρα της δράσης.

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Ο φόβος της αλλαγής…

Image

Η ζωή είναι πάντα γεμάτη από αλλαγές, είτε είναι μεγάλες αλλαγές, είτε είναι οι πιο μικρές αλλαγές.
Κάθε αλλαγή νοητικά μας φέρνει αντιμέτωπους με το άγνωστο και το άγνωστο πάντα φοβίζει, και φοβίζει γιατί πολύ άπλα νομίζουμε ότι η αλλαγή θα μας φέρει και τον πόνο.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν μας που είναι γεμάτο από αλλαγές και ας δούμε τι σκεφτόμασταν πριν την αλλαγή, τι νιώθαμε πριν την αλλαγή και τελικά πόσα οφέλη αποκομίσαμε κάνοντας την αλλαγή.
Ας θυμηθούμε εκείνη την φορά που νομίζαμε ότι χωρίς αυτήν την γυναίκα(άντρα) δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε και η ζωή μας θα ήταν μίζερη. Όσο και αν πονέσαμε, τελικά ξαναβρήκαμε ταίρι και όχι μόνο  βρήκαμε, αλλά νιώθουμε και ευγνώμονες που χωρίσαμε με το προηγούμενο ταίρι μας και επιτέλους βρήκαμε τον άνθρωπό μας.

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Απανθίσματα εφημερίδων

εφημεριδες
Γέλασα με δάκρυα μόλις τα διάβασα στις σημερινές πρωϊνές εφημερίδες
-Μόλις 1% ο πληθωρισμός τον Νοέμβριο. Πετρέλαιο θέρμανσης και βενζίνη τον κράτησαν σε θετικά επίπεδα!
Μόλις πάτε το πετρέλαιο στα 2ευρώ και την  βενζίνη στα 3ευρώ ο πληθωρισμός θα πάει -30%.
-Ενθαρρυντικά στοιχεία από τον προϋπολογισμό. Αυξήθηκαν τα έσοδα και μειώθηκαν οι δαπάνες. Μόλις 1.48δις το πρωτογενές έλλειμμα!
Απολύστε ακόμα 10χλδς και να δεις πόσο θα μειωθούν οι δαπάνες
-Αυξήθηκε 2% η βιομηχανική παραγωγή τον μήνα Οκτώβρη!
Αυξήστε τις ώρες απασχόλησης σε 18ημερησίως να δούμε που θα πάει η παραγωγή
-Ύστερα από έναν αιώνα ανοίγει η αγορά. Δουλειά και τις 52 από τις 54 Κυριακές!.

Ο μάγκας και το Μαρικάκι

Χτύπησε με δύναμη το διπλόσολο σεβρό με το δίπατο τακούνι δυό φορές κι ύστερα έκανε ένα λίκνισμα της μέσης σαν να χόρευε χούλα-χούπ. Έριξε με μια κίνηση του κεφαλιού το τσουλούφι στο δήθεν αφέλεια και τράβηξε μια μακρόσυρτη κραυγή σε στυλ αμανέ. “…σαν καμηλιέρηδες στην έρημο του Αμάν … ”
Έτσι το αισθάνονταν. Ύστερα έκατσε τον πισινό του πάνω στην ψάθινη καρέκλα και τράβηξε μια βαθιά φούμα από το Αμερικάνικο βραστό χαρμάνι. Γέμισε ο τόπος ντουμάνι καθ’ ότι είχε και μεγάλο πλεμόνι. Σήκωσε το ρετσινοπότηρο ψηλά και έβγαλε μια υπόκοφη “γειάααααα…..” Γουργούρισε το λαρύγγι από το υγρό και αμέσως καπάκωσε το ποτήρι τα μπρούμυτα.

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Μια ζωή λάθος πατήματα

flower
…διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό …
Έβαλε το κλειδί στην εξώπορτα και την άνοιξε. Όλη η οικογένεια μαζεμένη τον περίμενε για το μεσημεριανό φαγητό. Η όμορφη γυναίκα του και τα δυό του παιδιά. Η Ειρήνη δέκα πέντε χρονών κι ο Βασιλάκης στα δώδεκα, απόφοιτος του Δημοτικού. Τους χαιρέτησε όλους με την σειρά και αφού άλλαξε κάθισε στο στρωμένο τραπέζι.
-Να κάνουμε τον σταυρό μας πρώτα, είπε ζωηρά.
Τα παιδιά και η γυναίκα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Δεν ξαναέγινε αυτό ποτέ. Προσευχή πριν το τραπέζι; Κάτι άλλαξε στον πατέρα και δεν πέρασε έτσι. Εν τάξει Χριστιανικό σπίτι είναι, αλλά αυτό με την προσευχή τους φάνηκε λίγο τραβηγμένο. Όχι ότι ήταν τίποτε κακό αλλά να, δεν είχε ξαναγίνει.

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Ελεύθερα πεπραγμένα

ορεστης
Βραδιάζει, ξημερώνει. Κοιμάμαι και ξυπνώ. Ντυμένη στα μαύρα η ψυχή μόνη της περπατά σε δρόμους άγνωστους σε μένα. Σε μέρη ανήλιαγα, υγρά. Με σκοτεινούς ήλιους με σταχτιά χωρίς φύλλα δέντρα. Περπατά ξυπόλυτη ανάμεσα σε κουφάρια, σε άψυχα. Σέρνει μαζί της μιζέρια και πόνο, πίκρα και θλίψη. Και ούτε, στο τέλος, θυμάμαι. Ποιους συνάντησα, ποιους είδα τι άκουσα. Μόνο ένα βάρος μια κατήφια κι ένα στόμα πικρό από το νότισμα μιας βρωμερής ανάσας.
Καρφώνονται τα μάτια στο σκοτεινό ταβάνι, αργεί να πάρει μπροστά ο νους. Γεμάτος ασχήμια, αριθμούς και βλοσυρότητα. Είναι ακόμη νύχτα και το ξημέρωμα αργεί. Φοβάμαι πως δεν θάρθει σήμερα, θα μας λησμονήσει. Μας βαρέθηκε, δεν μας θέλει. Βαρέθηκε την ασχήμια μας.

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Μια βόλτα στα άδυτα της ψυχής…

Εδω και πολύ ώρα προσπαθώ να πάρω την μέσα βόλτα , μα δεν μπορώ να ανοίξω την πόρτα, δεν μπορώ να πάρω μαζί μου όσα τα μάτια μου έχουν δει σήμερα και όσα τα αυτιά μου έχουν ακούσει
Μα να έρχεται μια φράση από ένα τραγουδάκι του Νικόλα ……αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια θέλω να τρέξω στις καλαμιές και στα λιβάδια…

Τόσα δίνω, άμα θες!

security
Δεν άντεξα στον πειρασμό και επανέρχομαι στο ίδιο θέμα που έγραψα πριν μια βδομάδα. “Δουλειά ναι, δουλεία όχι”.
Πρωϊ πρωί και στήνομαι στην ΔΕΗ για διακανονισμό κομμένης παροχής. Ας μην συνεχίσω όμως με το τεχνικό μέρος της υπόθεσης γιατί δεν αντέχω άλλη σύγχιση. Άλλωστε με τόσο κόσμο που είδα εκεί, και περνούν πολλοί από αυτό το εξαίσιο μαγαζί, θα γνωρίζετε περίπου τα τεκταινόμενα.
Ένας νεαρός σεκιουριτάς αγωνίζεται φιλότιμα να βάλει μια τάξη στον κόσμο που φορτωμένος με τα εκατοντάδες προβλήματα έρχεται στο ιερό τέμενος της ΔΕΗ. Δεν γυρίζει από τα μπουζούκια ούτε έρχεται για είσπραξη χρημάτων. Έρχεται μήπως και γλυτώσει το κατέβασμα του διακόπτη -άμα δεν έχεις λεφτά …ψόφα!- και άρα κατσούφαρος, ευερέθιστος και δυσκολοχειραγώγητος. Φανταστείτε την υπομονή του νεαρού.  Στην δύσμοιρη Ελλάδα του 2012.

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Κόλαση θα πάρεις…

http://www.estellesview.com/wp-content/uploads/2012/08/Hell.jpg
Ένα άρθρο του ΙΩΑΝΝΗ και του Άκη Κουστουλίδη (  Akiser1969, Υπόγεια Τάξη).
Αν ποτέ ήθελα να περιγράψω πως είναι η κόλαση ή να φανταστώ την εικόνα της και δεν είχα ιδέα πως να το κάνω, τι θα μπορούσα να σκεφτώ για αφορμή;
Ποια εικόνα θα μπορούσα να δω ώστε να μου προκαλέσει τον τρόμο της;
Και για να φύγω από τα φανταστικά σενάρια της κόλασης και να περάσω στα ρεαλιστικά , στα φανερά και στα βιωματικά κολασμένα συναισθήματα, μου αρκεί μια ματιά να ρίξω σαν θεατής στην κοινωνία μας . Μου αρκεί να ανοίξω την tv στο δελτίο των οκτώ , μου αρκεί να πιω έναν καφέ στο καφενείο ακούγοντας μόνο προβλήματα, μου αρκεί να δω την αγωνία του παππού, μου αρκεί να δω την απογοήτευση του άνεργου πατέρα , μου αρκεί να βλέπω όνειρα που δεν έχουν έφηβους ιδιοκτήτες , μου αρκεί να βλέπω το κυνήγι του χαμένου θησαυρού (εαυτού) .
Και μέσα σε όλα αυτά παλεύει ο φόβος με την λευτεριά , παλεύει η βουβή φωνή μου να βγει στην επιφάνεια και να τρυπώσει στα κουφά αυτιά της εξουσίας…παλεύουν τα συναισθήματα με τις λέξεις προσπαθώντας να γίνουν προτάσεις , προτάσεις σαν και αυτές :

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Ότι φας κι ότι πιείς την πρώτη ‘βδομάδα

oldwoman
Δεν μπορώ να πω πως τα λεφτά περισσεύουν. Φτάνουν, αλλά δεν φτάνουν  για φαγητό και καλύπτουν ένα μέρος από  το φως, το νερό και το τηλέφωνο. Για εφορία ακόμη δεν αποφάσισα γιατί δεν φτάνει το χρήμα μέχρι την πόρτα τους. Σταματάω μέχρις εκεί με πενήντα ευρώ τον μήνα αλλά αυτοί αρνούνται πεισματικά τις 48 δόσεις.
Με ένα εικοσάρικο βγαίνω για ψώνια. Τώρα τι ψώνια να κάνεις με  ένα εικοσάρικο; Ας είναι, εγώ είμαι χαρούμενος και μάλιστα σιγοτραγουδάω στον δρόμο. Με κοιτάζουν περίεργα, βλοσυρά σαν φαινόμενο. Τους κοιτώ χαρούμενα, τραγουδώντας. Δεν θα χαλάσω την διάθεσή μου για τίποτε. Φτάνει η στεναχώρια και τα νεύρα. Σήμερα είναι του Άϊ-Ανδρέα και της χαράς.

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

30 Δραχμές Πατρίδα

30drh
γραφει ο αιων
Ξεκινούσε η ταινία προχτές, και αντί για τίτλους είχε λόγια από πολίτες μιας πόλης. Στις Η.Π.Α σε μια πόλη με ιδιαίτερα νούμερα εγκληματικότητας. Μου έκανε εντύπωση. Εν-τυπώθηκε δηλαδή στα μάτια και στον νου μου όταν ανάμεσα στα λόγια αυτά διάβασα : ¨Αυτή η πόλη με κατέστρεψε κυριολεκτικά και ολοκληρωτικά, αλλά είμαι περήφανος που γεννήθηκα και μεγάλωσα σ`αυτήν¨. Με πλημμύρησε με συναισθήματα και πίεσε τους δακρυγόνους αδένες  να βγει από μέσα μου. Η κατανόηση, η αναγνώριση του συναισθήματος της πατρίδας. Του σπιτιού. Αυτό είναι το σπίτι του, και ας τον κατέστρεψε. Αυτή είναι η μάνα που τον ανέθρεψε, τον έκανε άνθρωπο και ας τον ταλαιπώρησε. Του έδωσε και του πήρε ευκαιρίες.
Όλα αυτά διήρκησαν λιγότερο από δύο δευτερόλεπτα. Μέσα σ` έναν χείμαρρο  άγριων ορμητικών σκέψεων, ατέλειωτες εικόνες γέμισαν  τον ταλαιπωρημένο εγκέφαλο μου. Ήδη πολλά του φόρτωσα τόσα χρόνια, και μου φόρτωσαν κι άλλα τόσα. Εικόνες μιας μάνας πατρίδας, ενός σπιτιού με χώρο να κρατήσει άπειρες γενεές πνευμάτων, μιας ταλαίπωρης και πλέον καταφρονημένης μάνας, και εγώ δίπλα της να λέω ¨Είμαι περήφανος που με γέννησες, και ας  τώρα  καταστρέφομαι μέσα σου¨. Και νομίζω πως δεν μπόρεσα να κρατήσω  τους αδένες μου. Έφυγαν γοργοπόδαρες σαν να τρέχαν να κρυφτούν από τον θάνατο, οι σταγόνες. Τα δάκρυα.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Affiliate Network Reviews