Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

ΚΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ !!!!!!!!!

Image
Τίποτα δεν είναι όπως παλιά, τίποτα δεν έχει μείνει από κείνη την ζεστασιά των ανθρώπων, εκείνη την ζεστασιά που έκανε τον χειμώνα καλοκαίρι μέσα στις καρδιές μας.
Τίποτα δεν έχει μείνει από την ζωντάνια των ανθρώπων, εκείνη την ζωντάνια που την έβλεπες από τον έφηβο που ξεκινούσε να ονειρεύεται τα πρώτα του όνειρα, μέχρι τον παππού που περπατούσε με ψηλά το κεφάλι γεμάτος περηφάνια.
Τίποτα δεν έχει μείνει από τις παρέες των φίλων, εκείνες τις παρέες που κάθε χρόνο στις γιορτές μαζευόταν στα χωριά για να τραγουδήσουν, να πιουν λίγο κρασί, να μοιραστούν τον χρόνο που πέρασε και να ευχηθούν για τον επόμενο.

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Απανθίσματα των Κυριακάτικων εφημερίδων (Lagarde)30/12/2012

Θα απανθίσω σήμερα μόνον ότι αναφέρεται στην περίφημη Lagarde list που μας απασχολεί εδώ και τόσο καιρό. Όλοι, κυβερνώντες και παρεξουσιαστές βρίσκονται πάνω στο σανίδι και φωτίζονται με τους προβολείς της δημοσιότητας. Τους βλέπουμε όλους έναν προς έναν. Τα φώτα είναι δυνατά και δεν αφήνουν σκιές. Μόνο που αυτοί, είναι οι τυφλωμένοι και δεν μπορούν να δουν το ακροατήριο. Να δουν την κατάντια του, την καταστροφή του. Ένας από τους “ευφυείς ” πρωταγωνιστές έβγαλε ξαφνικά φωνή μεγάλη “Λίστα Λαγκάρντ!”. Έκανε ένα γύρω ο κεντρικός προβολέας με μεγάλη ταχύτητα και δεν μπορέσαμε να δούμε παρά μόνο περιγράμματα. Ύστερα έκατσε πάνω στον επίορκο. Σε κάθε έργο υπάρχει ένας επίορκος ειδάλλως, είναι άνευ ενδιαφέροντος.  

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Οι “χαλασμένοι”, εμείς.

Όταν στις 28 Μαΐου του 1979 ο Καραμανλής υπέγραφε την συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα κάποιος από εμάς που παρακολουθούσαμε ζωντανά από την τηλεόραση όλη την τελετή από το Ζάππειο πέταξε μια κακόηχη παρόλα “Τώρα θα τους χαλάσουμε κι αυτούς”.
Έτσι ήμασταν πάντα, “χαλασμένοι”. Τώρα το διαπιστώνουμε εξ αιτίας όλων αυτών των Ελλήνων δεύτερης και τρίτης γενιάς που γαλουχήθηκαν μεν με τα Ελληνικά ιδεώδη αλλά με νοοτροπίες εκτός Ελλάδας. Φέρνουν έναν νέο αέρα πολύ πιο τεχνοκρατικό απ’ ότι οι γηγενείς εντός των συνόρων μας. Προσπαθούν να εφαρμόσουν κάποιους κανόνες ορθολογιστικούς. Πάνω σε μια ασφυκτικά δεμένη με το παρελθόν Ελληνική κοινωνία και άρα σκληρή χωρίς επιτρεπτές αποκλίσεις σ’ αυτό που ήταν και σ’ αυτό που είναι. Σ’ αυτό που θέλουμε να είναι. Χωρίς τα ξενόφερτα πασπαλίσματα αυτά που εύλογα δημιουργούν στο Έλληνα τα ρήματα “Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας”. Όταν θέλουμε να χωρίσουμε την ήρα από το σιτάρι ξέρουμε να εφευρίσκουμε Καιάδες. Όταν πηγαίνουμε εκτός της πατρίδας ξέρουμε να σεβόμαστε νόμους και κανόνες. Κάτι που δεν κάνουμε μόλις πατήσουμε τα πάτρια. Γιατί; Τυχαίο;

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Φτάνει ρε, …

poorgirl
Για τόνομα του Θεού, σταματήστε. Μια χούφτα μείναμε ανάμεσα σε ένα εκατομύριο αθλιοφουκαράδες που γαντζώθηκαν επάνω μας σαν τις ψείρες. Μια χούφτα που βολοδέρνουμε σε Σκύλλα και Χάρυβδη σε σατανάδες και δαιμόνια. Μια χούφτα μελλοθανάτων.
Παίρνετε, κόβετε, προσθέτετε και μας αδειάζετε την ύπαρξή μας. Μου φάγατε τους κόπους και τον ιδρώτα μιας ζωής και μου κόψατε τα όνειρα που έκανα για τα παιδιά μου. Ύστερα βγαίνετε στα μέσα μαζικής επίθεσης με κάτι ανεκδιήγητα μπουμπουκάκια και άνθη όλων των αποχρώσεων βαλμένα σε γλάστρες και μας αποτελειώνετε. Με ξεδιάντροπες δηλώσεις “φταίνε οι άλλοι που πήγαν τζάμπα τα μέτρα και βλέπουμε φώτα από πίσω από το τούνελ.” Ξέρετε τι είναι αυτά τα φώτα; Τα φώτα του νεκροταφείου μας. Τα φώτα του δικού σας νεκροταφείου.

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Τι ωφελείται άνθρωπος …

woman
“Τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή” (Ματθ. ιστ’26)
Καλά εν τάξει, είσαι μικρής ηλικίας. Όχι; Ωραία, είσαι κάποιας ηλικίας. Όχι και τόσο; Πόσο με υπολογίζεις; Πόσο σε υπολογίζω; Πάνω κάτω …χμ, άστο. Πάμε παρακάτω. Άσε τα χαζά και δώσε λίγη ώθηση στο ηθικό. Κάνε … ας πούμε …θετικές σκέψεις. Καλά τρίχες κατσαρές, είπα κοτσάνα. Τι θετικές σκέψεις να κάνεις παρέα με την μοναξιά. Κι εγώ τι είμαι ρε. Άσε εσύ είσαι το άλλο μου εγώ. Ε τότε, πάρε το αποβλακωμένο σου σαρκίο και πάντο μια βόλτα. Πούου; Εγώ θα σου πώ;

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Απανθίσματα των εφημερίδων της Κυριακής

εφημεριδες
—–ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Βγάζουν από το ψυγείο τον ΣιμήτηΔεν ξέρω τι να σημαίνει αυτό αλλά η ντουλάπα με τους σκελετούς και τους βρικόλακες έπρεπε να είχε ανοιχτεί και να ήταν μέσα.
13.5δις έφυγαν από τις τράπεζες την τελευταία εβδομάδαΑυτό κι αν είναι είδηση. Πως με τέτοια αντιπατριωτική κίνηση μπορώ να σε πιστέψω ωρέ Αντώνη. Ας είχα την χάρη να σε κάνω καρικατούρα του  Δον Κιχώτη και Σάντσα Πάντσα εκείνον τον Χατζηδάκη.    

Τί να φοβηθώ;

paideia
Γράφει η ΣΟΦΗ
Όλοι έχουν κάνει κι εξακολουθούν να κάνουν τα πάντα για να φοβηθώ … Να φοβηθώ την χρεοκοπία… να φοβηθώ τον –κατά μερικούς- κατακλυσμό της 21ης Δεκεμβρίου όπου τελειώνει το ημερολόγιο των Μάγιας.. να φοβηθώ την πολιτική αναταραχή και δήθεν έλλειψη σταθερότητας  στη χώρα που θα οδηγήσει δήθεν στην καταστροφή.. να φοβηθώ την επαλήθευση των διαφόρων προφητειών ή των σχεδίων των όποιων υποστηρικτών της Νέας Τάξης Πραγμάτων.. να φοβηθώ την επιστροφή στη δραχμή και την έξοδο από την ευρωζώνη.. να φοβηθώ.. να φοβηθώ.. να φοβηθώ τόσο πολύ που ότι και να μου σερβίρουν να πω κι ευχαριστώ..

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Το πετροφάγον τέρας

Image
Μάλλον μιλάμε για την Ελλάδα.
Ξέρετε εκείνη την ταινία που το ηφαίστειο σκάει κι ο πρωταγωνιστής(Μπρόσναν) με την πρωταγωνίστρια(Λίντα Χάμιλτον) και τα δυό της παιδιά μ’ ένα αυτοκίνητο της υπηρεσίας εγκλωβισμένοι στα μάγματα και σπρωγμένοι από το πυροκλαστικό κύμα παγιδεύονται σε μια σπηλιά ορυχείου παρέα μ’ ένα μηχάνημα, ευτυχώς γι αυτούς, που στέλνει δορυφορικά σήματα σχετικά με το στίγμα τους.
Βέβαια το έργο έχει happy end και τελικά σώζονται όλοι χάρη στο μηχάνημα εντοπισμού της ΝΑΣΑ, και μάλιστα ζήσαν καλά κι αφήσαν κι εμάς να ζήσουμε, καλά κακά δεν έχει σημασία, με μια γεύση περίεργα στυφή στο στόμα και να προσπαθούμε να προσαρμόσουμε αυτά που είδαμε, στην δική μας ζωή. Μια και δεν έχουμε εν ενεργεία ηφαίστεια να μας απειλούν.

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Ave, Samara, morituri te salutant!!!!

Freedom
Ζευγάρι ηλικιωμένων αυτοκτόνησε τη Δευτέρα στη Βάρη αφήνοντας ιδιόχειρο σημείωμα στο οποίο εξηγούσαν στα παιδιά τους ότι οδηγήθηκαν σε αυτήν την επιλογή γιατί δεν άντεχαν να τους επιβαρύνουν άλλο.
Η λίστα μακραίνει κι εμείς παρακολουθούμε άπρακτοι..
Έχει περάσει καιρός από την de profundis (εκ βαθέων) ενδοσκόπησή μας..  έχει περάσει καιρός από το mea culpa όσων άντεξαν να σηκωθούν από τον πάτο, περνώντας από μακρά κατάθλιψη.. Ψάλλαμε όλοι το requiem του alter ego μας γιατί errare humanum est (το να πλανάσαι είναι ανθρώπινο)..
Τώρα όμως ζούμε στο σήμερα και πρέπει in memoriam (εις μνήμη) όλων αυτών που έχασαν τη ζωή τους στο βωμό της απόγνωσης να αδράξουμε το σήμερα (carpe diem).. Γιατί dum spiro spero (όσο ζω ελπίζω) κι ήρθε η ώρα της δράσης.

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Ο φόβος της αλλαγής…

Image

Η ζωή είναι πάντα γεμάτη από αλλαγές, είτε είναι μεγάλες αλλαγές, είτε είναι οι πιο μικρές αλλαγές.
Κάθε αλλαγή νοητικά μας φέρνει αντιμέτωπους με το άγνωστο και το άγνωστο πάντα φοβίζει, και φοβίζει γιατί πολύ άπλα νομίζουμε ότι η αλλαγή θα μας φέρει και τον πόνο.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν μας που είναι γεμάτο από αλλαγές και ας δούμε τι σκεφτόμασταν πριν την αλλαγή, τι νιώθαμε πριν την αλλαγή και τελικά πόσα οφέλη αποκομίσαμε κάνοντας την αλλαγή.
Ας θυμηθούμε εκείνη την φορά που νομίζαμε ότι χωρίς αυτήν την γυναίκα(άντρα) δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε και η ζωή μας θα ήταν μίζερη. Όσο και αν πονέσαμε, τελικά ξαναβρήκαμε ταίρι και όχι μόνο  βρήκαμε, αλλά νιώθουμε και ευγνώμονες που χωρίσαμε με το προηγούμενο ταίρι μας και επιτέλους βρήκαμε τον άνθρωπό μας.

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Απανθίσματα εφημερίδων

εφημεριδες
Γέλασα με δάκρυα μόλις τα διάβασα στις σημερινές πρωϊνές εφημερίδες
-Μόλις 1% ο πληθωρισμός τον Νοέμβριο. Πετρέλαιο θέρμανσης και βενζίνη τον κράτησαν σε θετικά επίπεδα!
Μόλις πάτε το πετρέλαιο στα 2ευρώ και την  βενζίνη στα 3ευρώ ο πληθωρισμός θα πάει -30%.
-Ενθαρρυντικά στοιχεία από τον προϋπολογισμό. Αυξήθηκαν τα έσοδα και μειώθηκαν οι δαπάνες. Μόλις 1.48δις το πρωτογενές έλλειμμα!
Απολύστε ακόμα 10χλδς και να δεις πόσο θα μειωθούν οι δαπάνες
-Αυξήθηκε 2% η βιομηχανική παραγωγή τον μήνα Οκτώβρη!
Αυξήστε τις ώρες απασχόλησης σε 18ημερησίως να δούμε που θα πάει η παραγωγή
-Ύστερα από έναν αιώνα ανοίγει η αγορά. Δουλειά και τις 52 από τις 54 Κυριακές!.

Ο μάγκας και το Μαρικάκι

Χτύπησε με δύναμη το διπλόσολο σεβρό με το δίπατο τακούνι δυό φορές κι ύστερα έκανε ένα λίκνισμα της μέσης σαν να χόρευε χούλα-χούπ. Έριξε με μια κίνηση του κεφαλιού το τσουλούφι στο δήθεν αφέλεια και τράβηξε μια μακρόσυρτη κραυγή σε στυλ αμανέ. “…σαν καμηλιέρηδες στην έρημο του Αμάν … ”
Έτσι το αισθάνονταν. Ύστερα έκατσε τον πισινό του πάνω στην ψάθινη καρέκλα και τράβηξε μια βαθιά φούμα από το Αμερικάνικο βραστό χαρμάνι. Γέμισε ο τόπος ντουμάνι καθ’ ότι είχε και μεγάλο πλεμόνι. Σήκωσε το ρετσινοπότηρο ψηλά και έβγαλε μια υπόκοφη “γειάααααα…..” Γουργούρισε το λαρύγγι από το υγρό και αμέσως καπάκωσε το ποτήρι τα μπρούμυτα.

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Μια ζωή λάθος πατήματα

flower
…διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό …
Έβαλε το κλειδί στην εξώπορτα και την άνοιξε. Όλη η οικογένεια μαζεμένη τον περίμενε για το μεσημεριανό φαγητό. Η όμορφη γυναίκα του και τα δυό του παιδιά. Η Ειρήνη δέκα πέντε χρονών κι ο Βασιλάκης στα δώδεκα, απόφοιτος του Δημοτικού. Τους χαιρέτησε όλους με την σειρά και αφού άλλαξε κάθισε στο στρωμένο τραπέζι.
-Να κάνουμε τον σταυρό μας πρώτα, είπε ζωηρά.
Τα παιδιά και η γυναίκα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Δεν ξαναέγινε αυτό ποτέ. Προσευχή πριν το τραπέζι; Κάτι άλλαξε στον πατέρα και δεν πέρασε έτσι. Εν τάξει Χριστιανικό σπίτι είναι, αλλά αυτό με την προσευχή τους φάνηκε λίγο τραβηγμένο. Όχι ότι ήταν τίποτε κακό αλλά να, δεν είχε ξαναγίνει.

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Ελεύθερα πεπραγμένα

ορεστης
Βραδιάζει, ξημερώνει. Κοιμάμαι και ξυπνώ. Ντυμένη στα μαύρα η ψυχή μόνη της περπατά σε δρόμους άγνωστους σε μένα. Σε μέρη ανήλιαγα, υγρά. Με σκοτεινούς ήλιους με σταχτιά χωρίς φύλλα δέντρα. Περπατά ξυπόλυτη ανάμεσα σε κουφάρια, σε άψυχα. Σέρνει μαζί της μιζέρια και πόνο, πίκρα και θλίψη. Και ούτε, στο τέλος, θυμάμαι. Ποιους συνάντησα, ποιους είδα τι άκουσα. Μόνο ένα βάρος μια κατήφια κι ένα στόμα πικρό από το νότισμα μιας βρωμερής ανάσας.
Καρφώνονται τα μάτια στο σκοτεινό ταβάνι, αργεί να πάρει μπροστά ο νους. Γεμάτος ασχήμια, αριθμούς και βλοσυρότητα. Είναι ακόμη νύχτα και το ξημέρωμα αργεί. Φοβάμαι πως δεν θάρθει σήμερα, θα μας λησμονήσει. Μας βαρέθηκε, δεν μας θέλει. Βαρέθηκε την ασχήμια μας.

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Μια βόλτα στα άδυτα της ψυχής…

Εδω και πολύ ώρα προσπαθώ να πάρω την μέσα βόλτα , μα δεν μπορώ να ανοίξω την πόρτα, δεν μπορώ να πάρω μαζί μου όσα τα μάτια μου έχουν δει σήμερα και όσα τα αυτιά μου έχουν ακούσει
Μα να έρχεται μια φράση από ένα τραγουδάκι του Νικόλα ……αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια θέλω να τρέξω στις καλαμιές και στα λιβάδια…

Τόσα δίνω, άμα θες!

security
Δεν άντεξα στον πειρασμό και επανέρχομαι στο ίδιο θέμα που έγραψα πριν μια βδομάδα. “Δουλειά ναι, δουλεία όχι”.
Πρωϊ πρωί και στήνομαι στην ΔΕΗ για διακανονισμό κομμένης παροχής. Ας μην συνεχίσω όμως με το τεχνικό μέρος της υπόθεσης γιατί δεν αντέχω άλλη σύγχιση. Άλλωστε με τόσο κόσμο που είδα εκεί, και περνούν πολλοί από αυτό το εξαίσιο μαγαζί, θα γνωρίζετε περίπου τα τεκταινόμενα.
Ένας νεαρός σεκιουριτάς αγωνίζεται φιλότιμα να βάλει μια τάξη στον κόσμο που φορτωμένος με τα εκατοντάδες προβλήματα έρχεται στο ιερό τέμενος της ΔΕΗ. Δεν γυρίζει από τα μπουζούκια ούτε έρχεται για είσπραξη χρημάτων. Έρχεται μήπως και γλυτώσει το κατέβασμα του διακόπτη -άμα δεν έχεις λεφτά …ψόφα!- και άρα κατσούφαρος, ευερέθιστος και δυσκολοχειραγώγητος. Φανταστείτε την υπομονή του νεαρού.  Στην δύσμοιρη Ελλάδα του 2012.

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Κόλαση θα πάρεις…

http://www.estellesview.com/wp-content/uploads/2012/08/Hell.jpg
Ένα άρθρο του ΙΩΑΝΝΗ και του Άκη Κουστουλίδη (  Akiser1969, Υπόγεια Τάξη).
Αν ποτέ ήθελα να περιγράψω πως είναι η κόλαση ή να φανταστώ την εικόνα της και δεν είχα ιδέα πως να το κάνω, τι θα μπορούσα να σκεφτώ για αφορμή;
Ποια εικόνα θα μπορούσα να δω ώστε να μου προκαλέσει τον τρόμο της;
Και για να φύγω από τα φανταστικά σενάρια της κόλασης και να περάσω στα ρεαλιστικά , στα φανερά και στα βιωματικά κολασμένα συναισθήματα, μου αρκεί μια ματιά να ρίξω σαν θεατής στην κοινωνία μας . Μου αρκεί να ανοίξω την tv στο δελτίο των οκτώ , μου αρκεί να πιω έναν καφέ στο καφενείο ακούγοντας μόνο προβλήματα, μου αρκεί να δω την αγωνία του παππού, μου αρκεί να δω την απογοήτευση του άνεργου πατέρα , μου αρκεί να βλέπω όνειρα που δεν έχουν έφηβους ιδιοκτήτες , μου αρκεί να βλέπω το κυνήγι του χαμένου θησαυρού (εαυτού) .
Και μέσα σε όλα αυτά παλεύει ο φόβος με την λευτεριά , παλεύει η βουβή φωνή μου να βγει στην επιφάνεια και να τρυπώσει στα κουφά αυτιά της εξουσίας…παλεύουν τα συναισθήματα με τις λέξεις προσπαθώντας να γίνουν προτάσεις , προτάσεις σαν και αυτές :

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Ότι φας κι ότι πιείς την πρώτη ‘βδομάδα

oldwoman
Δεν μπορώ να πω πως τα λεφτά περισσεύουν. Φτάνουν, αλλά δεν φτάνουν  για φαγητό και καλύπτουν ένα μέρος από  το φως, το νερό και το τηλέφωνο. Για εφορία ακόμη δεν αποφάσισα γιατί δεν φτάνει το χρήμα μέχρι την πόρτα τους. Σταματάω μέχρις εκεί με πενήντα ευρώ τον μήνα αλλά αυτοί αρνούνται πεισματικά τις 48 δόσεις.
Με ένα εικοσάρικο βγαίνω για ψώνια. Τώρα τι ψώνια να κάνεις με  ένα εικοσάρικο; Ας είναι, εγώ είμαι χαρούμενος και μάλιστα σιγοτραγουδάω στον δρόμο. Με κοιτάζουν περίεργα, βλοσυρά σαν φαινόμενο. Τους κοιτώ χαρούμενα, τραγουδώντας. Δεν θα χαλάσω την διάθεσή μου για τίποτε. Φτάνει η στεναχώρια και τα νεύρα. Σήμερα είναι του Άϊ-Ανδρέα και της χαράς.

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

30 Δραχμές Πατρίδα

30drh
γραφει ο αιων
Ξεκινούσε η ταινία προχτές, και αντί για τίτλους είχε λόγια από πολίτες μιας πόλης. Στις Η.Π.Α σε μια πόλη με ιδιαίτερα νούμερα εγκληματικότητας. Μου έκανε εντύπωση. Εν-τυπώθηκε δηλαδή στα μάτια και στον νου μου όταν ανάμεσα στα λόγια αυτά διάβασα : ¨Αυτή η πόλη με κατέστρεψε κυριολεκτικά και ολοκληρωτικά, αλλά είμαι περήφανος που γεννήθηκα και μεγάλωσα σ`αυτήν¨. Με πλημμύρησε με συναισθήματα και πίεσε τους δακρυγόνους αδένες  να βγει από μέσα μου. Η κατανόηση, η αναγνώριση του συναισθήματος της πατρίδας. Του σπιτιού. Αυτό είναι το σπίτι του, και ας τον κατέστρεψε. Αυτή είναι η μάνα που τον ανέθρεψε, τον έκανε άνθρωπο και ας τον ταλαιπώρησε. Του έδωσε και του πήρε ευκαιρίες.
Όλα αυτά διήρκησαν λιγότερο από δύο δευτερόλεπτα. Μέσα σ` έναν χείμαρρο  άγριων ορμητικών σκέψεων, ατέλειωτες εικόνες γέμισαν  τον ταλαιπωρημένο εγκέφαλο μου. Ήδη πολλά του φόρτωσα τόσα χρόνια, και μου φόρτωσαν κι άλλα τόσα. Εικόνες μιας μάνας πατρίδας, ενός σπιτιού με χώρο να κρατήσει άπειρες γενεές πνευμάτων, μιας ταλαίπωρης και πλέον καταφρονημένης μάνας, και εγώ δίπλα της να λέω ¨Είμαι περήφανος που με γέννησες, και ας  τώρα  καταστρέφομαι μέσα σου¨. Και νομίζω πως δεν μπόρεσα να κρατήσω  τους αδένες μου. Έφυγαν γοργοπόδαρες σαν να τρέχαν να κρυφτούν από τον θάνατο, οι σταγόνες. Τα δάκρυα.

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Δουλειά ναι, δουλεία όχι.

slave1
“Όση είναι η ανεργία άλλη τόση είναι η μικρή ή και καθόλου αμοιβή”
Πώς να σηκωθώ να πάω στην δουλειά. Δουλειά μη αμειβόμενη δουλεία είναι. Δυσβάσταχτη και ανέντιμη.
Φοβάμαι να  φύγω μήπως και την χάσω . Ποια να χάσω; Την δουλειά. Γιατί ρωτάς, την είχα ποτέ; Σωστά, ήταν μια … ας πούμε μη αμειβόμενη εργασία. Δηλαδή ότι και ένας Καλός Σαμαρείτης. Μόνο που εκείνος κολλάει παραδόσιμα(ένσημα του παραδείσου) για την ψυχούλα του για να την σώσει από της κόλασης τα δεινά. Ενώ εγώ για την τσεπούλα του αφεντικού(χα!).

Χαιρετίσματα στην εξουσία !!!!!!

Image
Γράφει ο Άκης Κουστουλίδης
Ο πιο δύσκολος δρόμος του ανθρώπου είναι  ο δρόμος που τον οδηγεί  κοντά στην ψυχή του . Δεν με νοιάζει ποιος κύριος φιλόσοφος το είπε , ούτε ποιος και που το έγραψε, απλά είναι η διαπίστωση η δική μου, από το δικό μου προσωπικό  μονοπάτι που βαδίζω .
Την τελευταία εβδομάδα , ζώντας μέσα στο τελείως παρανοϊκό σκηνικό που διαδραματίζεται στην χώρα μου , οι αφορμές για να θυμώσω είναι πάρα πολλές , οι αφορμές για να παρατήσω την χώρα μου είναι άλλες τόσες , οι λόγοι που νιώθω προδομένος από το σύνταγμα και την βουλή πάρα πολλοί , να απομονώσω το τομάρι μου από την κοινωνική κατάθλιψη είναι κάτι που το κάνω εύκολα , να κλειστω μέσα στον εαυτό μου για να μην βλέπω όλα αυτά που συμβαίνουν είναι ένας ρόλος που πάλεψα για να τον αφήσω , το να προσπαθήσω να συμβαδίσω σύμφωνα με τους νόμους είναι πρακτικά αδύνατο  , να αυτοκτονήσω είναι μια λύση …

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Τα ξεράδια σας ξέρετε!


Βενιζέλος 28/11/2012: “… γνωρίζουμε τι θα πει νάσαι άνεργος, να χάνεις την δουλειά σου …”
Αλήθεια; Ξέρεις;
Ξέρεις,
…τι θα πεί να σου φωνάζει το αφεντικό για να σου δώσει τα παπούτσια στο χέρι;
…ότι η δική μου απόλυση του μεροδούλη/μεροφάη προκαλεί την θανατηφόρα αγωνία σε μένα, τα παιδιά μου και την γυναίκα μου;
…λόγω έλειψης χρημάτων τρέχω στον μπαμπά και του ζητώ μερίδιο από την κομμένη(από σένα) σύνταξη των 700 ευρώ; Δηλαδή ζητώ από τον πατέρα μου να με γηροκομήσει εμένα και την οικογένειά μου. Το ξέρεις κι αυτό;(χαχαχαχαχαχαχα … ωχ! Κρατήστε με!)
… με τι δύναμη ψυχής θα στείλω το εννιάχρονο μουτράκι νηστικό στο σχολείο;

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Μα είναι αλήθεια … το είπε η τηλεόραση…

http://wp.me/pWOiz-ENB
Σωθήκαμε ….μας δώσανε την δόση και έτσι θα ξεχαρμανιασουμε όλοι…
Σωθήκαμε … θα μείνουμε στο ευρώ και έτσι θα νιώθω ένας περήφανος Ευρωπαίος..
Σωθήκαμε … δεν θα χρεωκωπησουμε…μαμά έχεις 5 ευρώ να πάρω τσιγάρα;
Σωθήκαμε … ντριν ντριν …δεν το σηκώνω είναι από την τράπεζα….
Σωθήκαμε … επιτέλους τα νούμερα θα ζήσουν …εγώ όμως κύριε ; θα ζήσω ;
Σωθήκαμε ….

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Της πατόζας η …βίδα

γραφει ο αρισταρχος

Της πατόζας η …βίδα
Τώρα τι μούρθε και θυμήθηκα τον φίλο μου τον Παύλο. Ήταν μάρτυρας, μαρτυριάρης του Ιεχωβά. Παρ’ ότι ο πατέρας του ήταν ιερέας ή κάτι τέτοιο αυτός μόνο κατ’ όνομα “γιαχο(υ)βάς”.Για να παίρνει κάποιο επίδομα. Ήταν πολύ ξύπνιος για να τον συνεπαίρνουν κάτι τέτοια.
Μηχανικός αυτοκινήτων και καλός. Περιζήτητος! Όταν είσαι αστέρι όλοι σε μαθαίνουν. Αλλά δεν μπορούσε να συγκρατήσει την γλώσσα του. Τον εξέθετε πάντα ο αυθορμητισμός του. Τον πλησίασαν από ένα συνεταιρισμό να τους επισκευάσει μια τρισάθλια πατόζα. Πατόζα;
-Και τι εστί πατόζα ωρέ Αρίσταρχε;
-Sorry, ωρέ τζόβανα.
Πατόζα είναι ένα πράμα σαν βαγόνι που εξέχουν σφόνδυλοι και ιμάντες. Έχει τέσσερις ρόδες και κίνηση παίρνει από τον σφόνδυλο (με ιμάντα) ενός τρακτέρ σαν κι αυτό που ισοπεδώνει το τσίου, τσίου. Ρίχνουμε, δηλαδή έριχναν, από πάνω τα στάχυα που θέριζαν οι θεριστάδες με τα δρεπάνια( καμιά σχέση με τον εξ αποδώ με το ένα αλλά κοφτερό δρεπάνι) και όπως κουνιόντουσαν όλα τα κινητά μέρη χώριζαν το στάρι από τα τσόφλια και την ήρα. Δηλαδή μια κινητή αλωνιστική μηχανή. Και το σημείο της επιλογής για εργασία λεγόταν “γκλαμπάτσα”.

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Μήπως να το πάρουμε αλλιώς;;;;


Γράφει η ΣΟΦΗ
Θλίψη, λύπη, απόγνωση, οργή, μίσος.. όπου γυρίσεις γύρω σου αυτά είναι τα κυρίαρχα αισθήματα.. χάθηκε η χαρά, το χαμόγελο, το γέλιο, η αισιοδοξία, η ελπίδα, η πίστη, η αληθινή αγάπη, τα όνειρα..
Χειμώνιασε.. τα δέντρα έχουν γυμνωθεί από το φύλλωμά τους, αλλά δεν υποφέρουν.. περιμένουν απλά την άνοιξη για να αναδειχθούν ξανά.. αυτός είναι ο κύκλος τους.. ένας αέναος κύκλος, ο κύκλος της ζωής τους. Τα πλάσματα κάνουν τον κύκλο της ζωής τους μέχρι ότου τους επισκεφθεί ο αιώνιος ύπνος. Όλα είναι κύκλοι.. μικροί ή μεγάλοι.. ένας κύκλος ξεκινά με τη γέννηση κι ένας κύκλος κλείνει με το θάνατο. Μια γνωριμία, ένας κύκλος που μπορεί να κλείσει μπορεί και όχι.. μια φιλία, μια οικογένεια, μια κοινωνία, η ανθρωπότητα..

Κάτω από την κληματαριά της πατρίδας


Μια φορά και κάποιον καιρό βρέθηκα σε μια πόλη, πύλη εισόδου σε μια χώρα απ’ αυτές που είχαν οι Ρωμαίοι για την είσπραξη των φόρων. Μεσοκαλόκαιρο με αφόρητη ζέστη.
Ένας καφενές και μια κληματαριά απ’ έξω να δροσίζει κάθε θερμόπληκτο που δεν πήγαινε στην θάλασσα. Είχε σύνορα και με την θάλασσα και με το βουνό. Και με τον Βούδα και με τον Αλλάχ, που λένε. Κάτω από την κληματαριά πέντε άνθρωποι πίνουν και συζητάν, κι εγώ …, τι θέλει η αλεπού στο παζάρι.
-Καλησπέρα αφεντάδες. Είπα και χαμογέλασα.
Άλλος είπε γειά σου, άλλος καλησπέρα , άλλος κάτι ακατάληπτο κι ο τελευταίος τίποτα. Οι τρεις με κοιτάζαν ίσια και οι υπόλοιποι με γερμένο το κεφάλι και τα μάτια ανασηκωμένα. Τουρκοκρατικό κατάλοιπο μιας καταραμένης εποχής.

Κ’ είναι λέω ο παράδεισος για μας…

Image
Βράδυ Σαββάτου χωρίς διάθεση για πολλά πολλά και με την μοναξιά μου παρέα,μου στριφογυρίζει στο μυαλό μια μελωδία με ένα στιχάκι να ξεκινάει πάλι από την αρχή κάθε φορά που τελειώνει
Κ’ είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή, να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί……και ξανά από την αρχή….και ξανά και ξανά…..
Σκέψεις , σκέψεις και κάτι ουφ γεμίζουν το μυαλό μου, η τηλεόραση στο χαμηλό παίζει κάτι παραστάσεις ειδήσεων , που μπερδεύουν ότι βλέπουν για πραγματικότητα τα μάτια μου , ακούω κάτι για νούμερα , κάτι για βιωσιμότητα , κάτι πως τα λένε αυτά τα ευρωπαϊκά γκρουπ όπου οι άρχοντες αποφασίζουν τι να σώσουν πρώτα .

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Ως πότε παληκάρια …


10εκτμ Έλληνες εντός των τειχών, 10εκτμ Έλληνες εκτός των τειχών. Μια πεφωτισμένη, θέλω να πιστεύω, φυλή. Ζητείται ένας ΕΛΛΗΝΑΣ με βαριά …γόνατα. Ένας Έλληνας με οράματα, με δυναμική. Ένας Έλληνας …Ελληναράς. Να σηκώσει το χέρι και με τεντωμένο δάχτυλο σαν νέος Κολοκοτρώνης να δείξει τον δρόμο της εξόδου από τον ανθελληνισμό.
Η χώρα βυθίζεται στην καταστροφή έρμαιο των οπλών των τεράτων που μάχονται για την νομισματική επικράτηση. Και την πάλη τους αυτή την  μετέφεραν σ’ αυτή την χώρα γιατί απλά βρήκαν τους κατάλληλους εργολάβους. Πάντα είχαμε, δυστυχώς, απ’ αυτούς. Είναι οι ίδιοι που άνοιγαν τις κερκόπορτες και έδειχναν τα μονοπάτια στις Θερμοπύλες. Είναι οι ίδιοι που φωνάζουν Heil-Greece. Bone arrive …signore Baroso
Έκλεψαν και έφεραν με τις ανόητες επιλογές τους μια χώρα στο χείλος της καταστροφής. Κοινό μυστικό σ’ όλο τον κόσμο. Και οι επόμενοι καλύπτουν τους προηγούμενους. Κι αν τους παραζορίσεις το πολύ πολύ να τσιρίξουν “αν έχετε αποδείξεις, στον εισαγγελέα”.

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Όνειρα και εκδοχές.


Έβαλε το κεφάλι της ανάμεσα στα χέρια και στήριξε τους αγκώνες πάνω στο τραπέζι. Προσπαθούσε να φέρει τον εγκέφαλό της σε κατάσταση ικανή για σκέψη. Το μεγάλο χασμουρητό όμως δεν άφηνε και πολλά περιθώρια για κάτι τέτοιο. Απλά, ο εγκέφαλος αρνιόταν να πάρει μπροστά. Έκλεισε και τα μάτια κι ύστερα την πήρε πάλι ο Μορφέας στην αγκαλιά του σ’ αυτή την άβολη στάση.
Τυραννικός τεχνοκράτης άτεγκτος η αφύπνιση από το κινητό της, πάντα στην ώρα της άρχισε να την τραγουδάει ζεστά, γλυκά με τον Adamo στο mon cinema. Χαμογέλασε και έγειρε το κεφάλι χαδιάρικα, τρυφερά μες τις παλάμες της μόλις ακούστηκε το je t’aime.
Θεέ μου, πόσο ανάγκη το είχε αυτό. Μια αγκαλιά, μια τρυφερή φωνή να της πει πως την αγαπούν. Αυτή και μόνον αυτή, χωρίς την ανάλογη ανταπόδοση από το κορμί της για τα δύο εικοσάρικα διπλωμένα πάνω στο μπλε κομοδινάκι. Δίπλα στο κρεβάτι του αγοραίου.  Εκεί, στο βρώμικο στενό με τα θαμπά και πολύχρωμα φώτα. Στον πρώτο όροφο της παλιάς οικοδομής με το κουδούνι στην πόρτα μέρα νύχτα φωτεινό. “Λίτσα”. Κι απ’ έξω στον δρόμο ένα κόκκινο φανάρι, κράχτης. Ένας βουβός ντελάλης που “διαλαλεί” την όμορφη πραμάτεια.   “Εντός ενοικιάζεται η Ευτυχία να σας χαρίσει ευτυχία”.

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Να θυμηθούμε ποιοί είμαστε;

Μήπως έφτασε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε τι κρύβουμε στα βρακιά μας; Και δεν εννοώ τα οπίσθια, αυτά τα έμαθαν οι φίλοι μας δανειστές με όλες τις λεπτομέρειες. Να δούμε τι έχουμε, μήπως και νιώσουμε λίγο άντρες με τις Ελληνογκομενάρες δίπλα μας και σταματήσουμε το παρακαλετό και το σκύψιμο.
Πάντα ήμασταν λαός που σκεπτόμασταν με το πνεύμα που μας μοίρασε πλούσια το DNA της φυλής και η περιούσια πέτρα που πάνω της κατοικούμε. Κι ας μας το χαλάνε λίγο μ’ αυτά τα chemtrails που μας ραντίζουν δήθεν για την προστασία του πλανήτη. Η κουτοπονηριά και η οσφυοκαμψία ήταν το τίμημα  για τα τετρακόσια χρόνια συμβίωσης με αγάδες, ντερβισάδες, πασάδες και εξωμότες. Πληρώσαμε/νουμε και θα πληρώνουμε, και μάλιστα πολύ ακριβά τον χαμό από την άλωση του 1453.

Ομαδική παράκρουση

Η “υπεύθυνη” κυβέρνηση παρ’ ότι ρωτήθηκε εκατοντάδες φορές και μέσω των blogs χιλιάδες, μυριάδες φορές δεν απάντησε τι συμβαίνει μ’ αυτά τα περίεργα chemtrails. Ας, τουλάχιστον, μας απαντήσει εκτός από βαρέα μέταλλα και αλουμίνιο η gourmet συνταγή που μας ραντίζει περιέχει και τίποτε χασίς. Ή , ποιος ξέρει, μπορεί και στο νερό, στο ψωμί, τα χάπια, στο γλυκό ή κακόβουλο αεράκι που μας φυσάει. Δεν μπορεί, ο Ελληνικός λαός τελεί μαστουρωμένος. Κουβαροχτυπημένος!
Αλλιώς δεν εξηγούνται οι περίεργες απαντήσεις στα διάφορα γκάλοπ. Να ψηφίζει πρώτο κόμμα τον Σύριζα με 22.5% και τον αρχηγό του, τρίτο στην σειρά πίσω από τον αρχηγό του 5% Φώτη Κουβέλη! Ούτε οι καλύτεροι ψυχαναλυτές θα βγάλουν συμπέρασμα. Να ψηφίζεται ο Στουρνάρας 50% ικανότερος πέραν(;), την ίδια μέρα που καταθέτει την αναλγησία μαζί με την γραφή, υποκάτωθεν της υπογαστρίου χώρας, της δημοκρατίας και την  παράκαμψή της με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Ζητείται βαφεύς!


Ανέκδοτο(;).
Είδε την είσοδο με τις μεγάλες πόρτες του παραδείσου ο Άγιος Πέτρος σε άσχημη κατάσταση και αποφάσισε να την βάψει. Ζήτησε και του έφεραν τρεις ελαιοχρωματιστές που είχαν πεθάνει πρόσφατα. Έναν Αλβανό, έναν Γερμανό κι έναν Έλληνα.
“Αυτή είναι η είσοδος με τις πολλές πόρτες. Θέλω να δώσετε προσφορά για να την βάψετε” είπε ο Άγιος. Ύστερα από κάποια μελέτη πρώτος έδωσε την προσφορά του ο Αλβανός.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Affiliate Network Reviews