Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Κάποτε, όταν οι ρόλοι αλλάζουν

“…ήξερε πως η γοργόνα που ονειρεύτηκε… δεν θα τούκανε ποτέ το χατίρι…”
Αυτό το ταξίδι το φοβόταν εδώ και πολύ καιρό. Και στο τέλος δεν το απέφυγε ήδη γινόταν. Ήταν ένα ταξίδι επιστροφής σε ότι εδώ και σαράντα χρόνια πάσχιζε να λησμονήσει. ‘Ένα ταξίδι για τον μικρό του γιό και υποψήφιο ναυτίλο περασμένο σε σχολή εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Βροχερός ο καιρός και ο δρόμος μακρύς . Το μυαλό του κόλλησε εκεί πριν σαράντα χρόνια στα δικά του εικοσάχρονα…
Τόπε για πείσμα, για διέξοδο, και τόκανε. Όταν όμως κάτι δεν έρχεται από το οικογενειακό θυμικό δύσκολα το αποδέχεσαι κι ας το έκανες για πείσμα ή γιατί απλά σε γοήτεψε η ιδέα του. Της θάλασσας δεν της φτάνει μονάχα η αγάπη θέλει  και κάποια βιώματα παιδικά, ακούσματα ζωής για να σε δεχτεί δικό της, αδερφό της. Τα αγνόησε όλα και από πείσμα πήγε να σπουδάσει την θάλασσα. Μύγα μες το γάλα ο ανατέλων θαλασσοεργάτης ανάμεσα στους στεργιανούς, στους ορεσείβιους. Δεν πτοήθηκε όμως και μόνο από περηφάνια προχώρησε για νάχει στα είκοσι ένα τον τίτλο τζόβανου, υποψήφιου πλοίαρχου.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Affiliate Network Reviews