Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Ο θάνατος είναι κοντά!

251220121070
Αυτή την στιγμή στην Ελληνική κοινωνία και με τις κοινωνικές ανακατατάξεις που γίνονται δημιουργούνται κάτι περίεργες καταστάσεις που έχουν την βάση τους σε ένα πράγμα. Τον τρόπο που έμαθε ο καθένας να ζει τα πράγματα που έρχονται και όπως έρχονται. Για παράδειγμα μια γενιά μεταπολεμική, μια γενιά μεταπολιτευτική και μια γενιά μετά το ενενήντα.
Ξεκινώντας από την μεταπολεμική γενιά που έμαθε να ζει την φτώχεια και την ανέχεια χωρίς να διαμαρτύρεται. Είχε να φάει, έτρωγε. Δεν είχε να φάει, δεν έτρωγε και δεν διεκδικούσε το φαγητό γιατί απλά δεν το θεωρούσε δεδομένο. Είχε, αν είχε, μια φορεσιά για τις καλές και επίσημες μέρες και μια δυό για τις καθημερινές, αν είχε, και δεν είχε απαιτήσεις για να έχει δεύτερη ή τρίτη και δεν διεκδικούσε. Όλα ήταν μέσα στο παιχνίδι των δεδομένων. Και στάνταρ δεδομένο δεν υπήρχε. Όλα ρευστά και δυνατά ή αδύνατα. Η ανεργία στο μάξιμουμ  και τα πολιτικά μέσα παντού απαραίτητα, ακόμη και για κρεβάτι στο νοσοκομείο. Γινόταν σλόγκαν της εποχής “Ποιόν πολιτικό έχετε εσείς;”. Σ’ όσους θεωρούσαν την διαδικασία άδικη επιβραβεύονταν με την … αδικία!

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια…

1821επ
Έτσι μεγάλωσα, με ήρωες του ’21 γύρω γύρω μέσα στην τάξη μου. Και ήταν το πρώτο που μάθαινα, την πρώτη μου μέρα, μέσα σ’ εκείνη την αίθουσα. Ποιοι ήταν όλοι αυτοί και τι έκαναν. Ήταν οι ονειροπόλοι που έδωσαν την ζωή τους με τους πιο επώδυνους τρόπους για να γεννηθούμε εμείς σε ελεύθερη χώρα. Να μεγαλώσουμε λεύτερα και να παραδώσουμε ύστερα με την σειρά μας την ελευθερία στις επόμενες γενιές.  Πάνω από την έδρα υπήρχε η εικόνα της θρησκείας μας. Που εκτός των άλλων είχε και την σημασία του, τουλάχιστον στον αγώνα της παλιγγενεσίας. Πριν κάποιοι μειδιάσετε σκεφτείτε για λίγο πόσο μαχητικός και μπροστάρης θάταν ο μακαριστός Χριστόδουλος, αν ζούσε. Και στο κάτω κάτω και οι ιερείς δικοί μας είναι όπως και οι πολιτικοί. Κι αυτοί μαζί με μας “τα τρώνε”.
Είμαι περήφανος που αν και δεν είμαι φιλόλογος διδάχτηκα με επίταση τα αρχαία ελληνικά σε μετάφραση, ορθογραφία και συντακτικό. Εκείνο το συντακτικό του Τζάρτζανου μας είχε γίνει εφιάλτης. Τώρα μονάχα μπορώ να δω πόσο χαμένος είναι ο Έλληνας που εκτός από τα απλά Ελληνικά, τα Αγγλικά και ίσως κι άλλες γλώσσες δεν ομιλεί την αρχαία Ελληνική για να προβληματιστεί πάνω στα τεράστια ερωτηματικά του Ομήρου, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Πυθαγόρα.. αλήθεια πόσες ώρες να γράφω ονόματα; Αντ’ αυτού ψαλιδίζουν την γλώσσα όσο μπορούν για να την περιορίσουν τελικά σε καμιά πεντακοσαριά λέξεις εμπλουτισμένες με αντιδάνεια της Ελληνικής και να λες για παράδειγμα τον ιδιώτη-idiot και το χαρτόνι-carton. Να γράφεις Greeklish και να μιλάς τις άλλες γλώσσες καλύτερα κι απ’ τους γηγενείς της αντίστοιχης χώρας(όρα… όρα… έχουμε τέτοιους;-πολλούουουους!)
Μετά τον πόλεμο περάσαμε μέσα από ηφαίστια και καήκαμε. Περάσαμε μέσα από τυφώνες και αναμαλλιαστήκαμε. Περάσαμε μέσα από πλημύρες και βγήκαμε στην στεριά. Μια Οδύσσεια ένα ταξίδι του γυρισμού στην Ιθάκη σε μια Πηνελόπη να περιμένει κεντώντας την Ελλάδα. Ηττημένοι και νικητές του εμφυλίου με τα αντίστοιχα επίχειρα και μια κουρελιασμένη χώρα που πάλεψε να σταθεί στα πόδια της και να κάνει τα παιδιά της να την αγαπήσουν και να μονιάσουν για το καλό τους. Με μια εκκλησία πάντα στο πλάϊ. Κι αν κάνει φάλτσα ο πιανίστας δεν τον πυροβολείς, τον αλλάζεις. Τα καταφέραμε. Με λάθος τρόπο είναι η αλήθεια. Και για την λάθος κατάληξη γνωρίζουμε όλοι τους αίτιους και τις αιτίες.
Σήμερα αυτό που βλέπω είναι μια νεολαία με δίψα για Ελλάδα. Με δίψα για δημοκρατία. Με δίψα για  σωστή ζωή. Και εντεταλμένοι γι αυτή την πορεία είναι οι ίδιοι σαν και πρώτα. Βλέπω μια Ελλάδα που ξόφλησε. Μια αλλοτριωμένη χώρα μακράν της ιστορίας της. Έναν υπογεννητικό άχρωμο και άοσμο λαό που σιγά σιγά θα αφομοιωθεί από μια επιτηδευμένη παγκοσμιοποίηση. Και αυτό που θα επιβιώσει θα είναι, έτσι κι έτσι ολίγον από γιουβέτσι. Και όλα τα μνημεία μας απλά μια παγκόσμια κληρονομιά. Υπάρχει καμιά ένσταση; Ο πληθυσμός του 2011 ήταν απογεγραμμένος 10.8εκατομ. Βγάλτε τους οικονομικούς πρόσφυγες, κοντεύουμε τα 9 εκατομμύρια! Δεν είναι θαυμάσιο;
Πολιτικά βρισκόμαστε υπό το μηδέν. Εκνευρίζομαι να βλέπω δημοσκοπήσεις με ποσοστά τόσο υψηλά για ΝΔ. Όση είναι η ηλικία της τόσο είναι και οι ιδέες της. Και το χειρότερο και η νοοτροπία της. Ένα ΠΑΣΟΚ που αφού μας διέλυσε παντού αυτοδιαλύεται (και καλά κάνει). Μια δογματική και εσωστρεφής αριστερά περισσότερο από ποτέ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα αναδυόμενο κομματικό συνονθύλευμα/σουρωτήρι από πολιτικούς άλλων κομμάτων που με το ποσοστό που πήρε έχασε τ’ αυγά και τα Πασχάλια.   Μέσα στον πανικό της εξουσίας παλινωδεί με τις θέσεις του. Επί πλέον οι ανεκδιήγητες και ασόβαρες δηλώσεις στελεχών του όπως, η πληρωμή των ιερέων από τους φανατικούς του είδους, τον στέλνουν πίσω τόσο εύκολα όσο τον ανέβασαν.
 Ω ρε Καραμήτρο που πας; έτσι θα μου διοικήσεις τον τόπο; 
Είναι να απορεί κανείς με την απορία σας, γιατί ανεβαίνουν τα ποσοστά της ακροδεξιάς. Συνεχίστε έτσι και θα απορείτε σαν τον τύπο που περπατάει με το ένα πόδι στον δρόμο τάλλο στο πεζοδρόμιο και απορεί γιατί κουτσαίνει.
Τι λαός είμαστε Θεέ μου! Τι ιχώρ είναι αυτό! Θείοι απόγονοι γνήσιοι των Αθηναίων του 325ΠΧ.
Αν ήμασταν σε ραδιοφωνική εκπομπή θα σας έβαζα να ακούσετε τους στοίχους του Γκανά “χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε”

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Εκεί στην μέση της πλατείας

νυφη
Δεν υπάρχουν αισθήματα, μόνο ένα κενό και μια άβυσσος. Σκύβω κι αφουγκράζομαι πάνω στην γραμμή όπως τότε για ν’ ακούσω αν το τρένο έρχεται κι ακούω τις φωνές του σιδήρου, τους άγριους τριγμούς και το αμόνι που την σφυρηλάτησε. Αλλά τρένο δεν ακούγεται να την πατά. Σταμάτησαν πια  νάρχονται τα τρένα εδώ. Όλα χάνονται μέσα σ’ ένα περίεργο και ξεφτισμένο παρελθόν με μουντζούρες αντί για πρόσωπα και αχνά χέρια που κουνούν ένα άσπρο μαντήλι. ‘Ένα αντίο στην αθωότητα στην προδοσία. Μια εικόνα ξεθωριασμένη χωρίς την δύναμη ενός ρετούς να την επαναφέρει. Μόνο δάκρυα αγνά και καθαρά. Δάκρυα πόνου για τον  ζωντανό τον χωρισμό. ΄Ύστερα μια μηχανή κι ένα μούγκρισμα, μια μάχη με την αδράνεια και σαν αγέρωχο θεριό ξεφυσώντας καπνούς κι ατμούς να ορμάει για το μπροστά το άγνωστο, σέρνοντας πίσω της τα βαγόνια με του κόσμου τις ψυχές. Μια γομολάστιχα για να σβήσει αυτά που σιγόκαιγαν τα σωθικά της.

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Βάλτε για πειραματόζωο την… μάνα σας.

πειραμα
Ζούμε ημέρες απολύτου σχιζοφρένειας. Κάθε υπουργός οικονομικών “πιάνει” τον ταύρο από τα κέρατα και κάνει τους υπολογισμούς του. Τι διάολο οικονομολόγοι είμαστε με πτυχία και περγαμηνές. Τρεις το λάδι τρεις το ξύδι να το φάρμακο, η λύση. Αλλά έχουμε πολλά “κακά” σπυριά να αντιμετωπίσουμε. Για παράδειγμα την τρόικα(δύσκολο), το κοινοβούλιο(ίσως), τον λαό(ποιος τον υπολογίζει αυτόν). Χρειάζεται επομένως και ένα άλλο προσόν αυτό του Προκρούστη!
Μπαίνει λοιπόν πάνω στο κρεβάτι όχι η οικονομία αλλά ό λαός. Αυτός φταίει για όλα, αυτός θέλει “εκπαίδευση” αυτός θα πληρώσει. Και αρχίζουν τα πειράματα, τα σφίξε, ξεσφίξε, τράβα, πίεσε και από κάτω ένα τενεκεδάκι. Που θα πάει, θα του πέσουν τα κέρματα. Γι αυτά είναι κατά βάση όλο το παραλήρημα κι ο βιασμός.

Η μιζέρια έχει τέλος…


Γράφει ο ΙΩΑΝΝΗΣ
Φτάνουμε στο τέλος…
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Άλλοι το ονομάζουν «αναμενόμενο» άλλοι  «προφητεία» άλλοι «επιτέλους»…
Εγώ το ονομάζω «μέλλον».
Γιατί η ζωή δεν σταματά ποτέ. Και συμβαδίζει με την ελπίδα.
Όσο υπάρχει ζωή θα υπάρχει ελπίδα και το αντίστροφο. Γιατί και η ελπίδα από την ζωή τρέφεται και συντηρείται.
Όλα τώρα θα πληρωθούν… και θα ανταποδοθούν.
Αν κάποιος σας ρωτούσε τι θα δίνατε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση τι θα απαντούσατε; Ότι δώσατε ήδη πολλά;

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Ποιος μωρέ, ποιος…

ΚΕ1
Ξεκίνησα να κάνω ένα απάνθισμα των Κυριακάτικων εφημερίδων αλλά δεν τα κατάφερα. Σταμάτησα πολλές φορές για να γλιτώσω από την οργή και τον πόνο από αυτά που διάβαζα στην εφημερίδα “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”.

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Δημοκρατία & πολιτική

προμηθεας
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μικρή αλλά θαυματουργή χώρα. Τα θαύματά της ήταν εμφανή αλλά κανείς δεν γνώριζε τι ήταν εκείνο που τους ξυπνούσε την δύναμη για το θαύμα. Απορούσαν όλοι με τους κατοίκους της χώρας αυτής που την έπαιζαν σαν γιο-γιο μια στα Τάρταρα και μια στα ουράνια. Σε ένα τέτοιο ανέβασμα ζήλεψαν ακόμη κι οι Θεοί και για να την πονέσουν για την αυθάδειά της πήγαν στον πρώτο, στον μεγάλο και τον παρακίνησαν να κάνει κάτι να ψαλιδιστεί η υπερηφάνεια τους που ξεπερνούσε τα παλάτια τους. Κι εκείνος αφού χάιδεψε τα γένια του και συλλογίστηκε, χαμογέλασε αυτάρεσκα.

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Επιλέξτε τα σωστά όπλα…


Γράφει ο ΙΩΑΝΝΗΣ
Ο διάβολος έχει μια πολύ έξυπνη τακτική για να ρίχνει τους ανθρώπους στην απόγνωση. Πρώτα τους δείχνει πόσο ωραία είναι η αμαρτία. Κι αφού την κάνουν τότε τους λέει πόσο λάθος ήταν που την έκαναν. Έτσι ταυτόχρονα πετυχαίνει δύο νίκες με τον ίδιο τρόπο. Να ρίξει τον άνθρωπο στην αμαρτία αλλά να τον απογοητεύσει τόσο πολύ που να  τυραννιέται  για την αμαρτία του σε τέτοιο βαθμό, ώστε να ντρέπεται να ζητήσει την συγχώρεση από τον θεό.
Το ΔΝΤ έχει ως τακτική του την ίδια ακριβώς μέθοδο. Πρώτα ρίχνει  το δόλωμα της δήθεν επιτυχίας μέσω του δανεισμού ( Λεφτά υπάρχουν) και μόλις επιτευχθεί η υπαγωγή τότε αρχίζει την μεταφορά ευθυνών ( Όλοι μαζί τα φάγαμε).

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Δεν θα είναι η Ελλάδα μας…


Γράφει ο ΙΩΑΝΝΗΣ
(Αφιερωμένο στον ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑ σε ότι αφορά το «κοινό συμφέρον». Για να μην ξεχνάει  ότι την τελευταία φορά που οι Έλληνες είχαν κοινό στόχο και ταξίδευαν προς το μέτωπο  με το χαμόγελο στα χείλη ήταν στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Είχε προηγηθεί όμως ο τορπιλισμός της Έλλης τον δεκαπενταύγουστο του 1940  και η συνδρομή των Ιταλών «συμμάχων» μας στους Τούρκους πριν την Μικρασιατική καταστροφή το 1922. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να πάθουμε τα ίδια για να χαμογελάσουμε προσπαθώντας…)
Η ζωή πλέον δεν είναι το ίδιο εύκολη όπως πριν από λίγα χρόνια. Και είναι γεγονός ότι κάθε μέρα όλο και περισσότεροι από εμάς έχουν σοβαρές δυσκολίες για την εξασφάλιση όχι απλά των αναγκών του μήνα, αλλά της εβδομάδας. Σε πολλές περιπτώσεις και της ημέρας.

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Μια λίστα μα τι λίστα

frisby
Έχει τώρα εδώ και τόσο καιρό δεν κάνουμε τίποτε άλλο ασχολούμαστε με την λίστα Lagarde. Βρήκαμε το παιχνίδι της απασχόλησης. Βρήκαμε το κέντρο που θα τραβάει τια φώτα όπως τις μύγες. Έτσι θα περνούν στο σκοτάδι πράγματα και θάματα.
Ο ένας εκ των υπευθύνων για την οικονομική καταστροφή της χώρας δηλώνει στην επιτροπή αδιάφορα “την έδωσα για φύλαξη στο γραφείο μου και δεν θυμάμαι σε ποιόν” Λες και μιλάει για το σακάκι του ή την ομπρέλα του. Ο έτερος Καπαδόκης που την κρατούσε μαντρωμένη στα συρτάρια του την βγάζει και την δίνει στον Στουρνάρα ύστερα από το μπάχαλο ενός μηνός. Με πλήρη αδιαφορία για τους εμπεριεχομένους σ’ αυτήν την παραπειστική λίστα που κατά πάσα πιθανότητα υποκρύπτει φοροφυγάδες. Και τον φαντάστηκα πως την πετούσε στον υπουργό των οικονομικών όπως πετάει το frisby. Μα καλά είναι δυνατόν να μην είχε ενημερωθεί ο εκ των υπευθύνων για το χάλι μας Mr Giorgos Papandreou για την ύπαρξη αυτής της ξεδιάντροπης λίστας; Και βέβαια ήξερε. Να δούμε πότε θα μάθουμε εμείς.

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Τα κούτσουρα βλάπτουν σοβαρά την υγεία…

Δεν περνάει μέρα που δεν αναφέρονται τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης στις βλαβερές συνέπειες της καύσης ξύλων αντί του πετρελαίου. Είναι δε τέτοια η θέρμη που παρουσιάζουν τα συγκεκριμένα ρεπορτάζ, όσο ποτέ δεν είχαν για τις συνέπειες του καπνίσματος ή των ναρκωτικών. Σαν να είναι η καύση των ξύλων μεγαλύτερη μάστιγα από τα ναρκωτικά και πιο βλαβερή για την υγεία από το κάπνισμα…
Έφτασαν στο σημείο προχθές στην κρατική τηλεόραση να παρουσιάζουν με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πώς μικροσωματίδια-παράγωγα της καύσης του ξύλου απορροφώνται από το τριχωτό της κεφαλής και μπαίνουν στον εγκέφαλο του ανθρώπου όπου μπορούν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες ζημιές…
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Affiliate Network Reviews