Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Ελεύθερα πεπραγμένα

ορεστης
Βραδιάζει, ξημερώνει. Κοιμάμαι και ξυπνώ. Ντυμένη στα μαύρα η ψυχή μόνη της περπατά σε δρόμους άγνωστους σε μένα. Σε μέρη ανήλιαγα, υγρά. Με σκοτεινούς ήλιους με σταχτιά χωρίς φύλλα δέντρα. Περπατά ξυπόλυτη ανάμεσα σε κουφάρια, σε άψυχα. Σέρνει μαζί της μιζέρια και πόνο, πίκρα και θλίψη. Και ούτε, στο τέλος, θυμάμαι. Ποιους συνάντησα, ποιους είδα τι άκουσα. Μόνο ένα βάρος μια κατήφια κι ένα στόμα πικρό από το νότισμα μιας βρωμερής ανάσας.
Καρφώνονται τα μάτια στο σκοτεινό ταβάνι, αργεί να πάρει μπροστά ο νους. Γεμάτος ασχήμια, αριθμούς και βλοσυρότητα. Είναι ακόμη νύχτα και το ξημέρωμα αργεί. Φοβάμαι πως δεν θάρθει σήμερα, θα μας λησμονήσει. Μας βαρέθηκε, δεν μας θέλει. Βαρέθηκε την ασχήμια μας.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Affiliate Network Reviews