Βάλτε για πειραματόζωο την… μάνα σας.

γραφει ο αρισταρχος

Ζούμε ημέρες απολύτου σχιζοφρένειας. Κάθε υπουργός οικονομικών “πιάνει” τον ταύρο από τα κέρατα και κάνει τους υπολογισμούς του. Τι διάολο οικονομολόγοι είμαστε με πτυχία και περγαμηνές. Τρεις το λάδι τρεις το ξύδι να το φάρμακο, η λύση. Αλλά έχουμε πολλά “κακά” σπυριά να αντιμετωπίσουμε. Για παράδειγμα την τρόικα(δύσκολο), το κοινοβούλιο(ίσως), τον λαό(ποιος τον υπολογίζει αυτόν). Χρειάζεται επομένως και ένα άλλο προσόν αυτό του Προκρούστη!

Μπαίνει λοιπόν πάνω στο κρεβάτι όχι η οικονομία αλλά ό λαός. Αυτός φταίει για όλα, αυτός θέλει “εκπαίδευση” αυτός θα πληρώσει. Και αρχίζουν τα πειράματα, τα σφίξε, ξεσφίξε, τράβα, πίεσε και από κάτω ένα τενεκεδάκι. Που θα πάει, θα του πέσουν τα κέρματα. Γι αυτά είναι κατά βάση όλο το παραλήρημα κι ο βιασμός.

Η μιζέρια έχει τέλος…

Γράφει ο ΙΩΑΝΝΗΣ

Φτάνουμε στο τέλος…

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Άλλοι το ονομάζουν «αναμενόμενο» άλλοι  «προφητεία» άλλοι «επιτέλους»…

Εγώ το ονομάζω «μέλλον».

Γιατί η ζωή δεν σταματά ποτέ. Και συμβαδίζει με την ελπίδα.

Όσο υπάρχει ζωή θα υπάρχει ελπίδα και το αντίστροφο. Γιατί και η ελπίδα από την ζωή τρέφεται και συντηρείται.

Όλα τώρα θα πληρωθούν… και θα ανταποδοθούν.

Αν κάποιος σας ρωτούσε τι θα δίνατε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση τι θα απαντούσατε; Ότι δώσατε ήδη πολλά;