
γραφει ο αρισταρχος
Βλέπω μια πυραμίδα, και σώματα να παλεύουν να αναρριχηθούν να βγουν στο φως.
Βλέπω φίλους, γνωστούς, άγνωστους και συγγενείς να με πατούν στον δρόμο προς την ανάβαση.
Βλέπω συνανθρώπους μου, ίδιους με μένα, στην βάση της πυραμίδας να με κοιτούν να με χαμογελούν και να γεμίζουν τα μάτια τους με δάκρυα δυσπιστίας.
Βλέπω ανάμεσα σ’ αυτό το ανθρώπινο συνονθύλευμα, χαρτιά και αριθμούς να ρυθμίζουν την ανθρώπινη σχέση.