Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Βρήκα δουλειά!

Άρθρο 22 του συντάγματος της Ελλάδος: Η εργασία αποτελεί δικαίωμα! 
Ώρα 11:00 πρωινή, μπαίνω στο κατάστημα που προστατεύει την ανεργία με το να την… απασχολεί. Έτσι τουλάχιστον δηλώνει η ονομασία του. Οργανισμός Απασχολήσεως Εργατικού Δυναμικού. Περιμένω υπομονετικά στην ουρά πίσω από τρεις νέους και μια κοπελιά. Τους βλέπω κοντά στα τριάντα με τριάντα πέντε, όσο εγώ δηλαδή, όσο και ο υπάλληλος πίσω από τον γκισέ δηλαδή. Τις άλλες φορές που ερχόμουν έπιανα συζήτηση, παρακολουθούσα όλους αυτούς στην ίδια με μένα κατάσταση κατηφείς και λυπημένο βλέμμα. Όμως σήμερα είναι για μένα μεγάλη μέρα, ίσως η μεγαλύτερη μετά από ένα ολόκληρο χρόνο κατήφειας και λύπης. Και είμαι χαρούμενος γιατί την Δευτέρα πιάνω δουλειά. Στήθηκα εδώ στην ουρά για να ξεγραφώ από το τεφτέρι της ανεργίας του καταστήματος. Θα τόλεγα… μύγα μες το γάλα.

Εκ μέρους της Αρπαχτής Bank

“Με ποιο δικαίωμα βλέπει τα στοιχεία μου τα χρωστούμενά μου…”
Ώρες ώρες μετανιώνω που έχω σταθερό τηλέφωνο.  Ξεκινάει από τις εννιά το πρωί και όλη μέρα χτυπάει δαιμονισμένα να το σηκώσω για ν’ ακούσω μια γλυκιά, είναι αλήθεια, φωνούλα σαν από ηχογράφηση να μου απαριθμεί τα στοιχεία της εταιρίας ”εκ μέρους της τράπεζας μπλα μπλα… με κωδικό τόσο και λέγομαι έτσι, είστε ο κύριος τάδε; ” Πως ν’ αρνηθείς τον εαυτό σου επειδή σε πήρε τηλέφωνο κάποιο χαμσί και σε πιλατεύει. “Πέστε μου τους τέσσερις πρώτους αριθμούς από το ΑΦΜ σας και σας προειδοποιώ πως η συνομιλία μας καταγράφεται μπλα μπλα…”

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Κι ύστερα τί;

“ Και αυτή η ιδέα λέγεται ευημερία της χώρας και των κατοίκων της.”
 Άντε και ξεπληρώσαμε όλα μας τα χρέη και πήρε μπροστά η ανάπτυξη και ο τόπος ζει μια πρωτόγνωρη κατάσταση με δουλειές, λεφτά και τα τοιαύτα. Παράδεισος! Άσε που θα γεμίσουμε λαθρό, εδώ με τέτοιο μαύρο χάλι και έρχονται να μοιραστούμε την μιζέρια μας, σκέψου να πάρει μπροστά και ο παράδεισος… χα! Εν τάξει αυτό ανήκει στη σφαίρα του ιδεατού αλλά νάχουμε να λέμε, τα όνειρα τζάμπα είναι αρκεί να μη τα πιστεύεις και βασίζεσαι σ’ αυτά.

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Από πού να το πιάσεις και που να σταθείς

norilsk-660
 … κι αν είναι ας φουντάρουμε, νά μά τον ΑΪ Νικόλα, όλο τον χαβαλέ και τους σαράντα κλέφτες μαζί
31 Ιανουαρίου 2014. Πρέπει να πληρώσω 1200 ευρώ για χρέη εφευρεθέντα από το δημόσιο. Κι εγώ έχω στην τραγική μου τσέπη μόνο 560ευρώ για ένα μήνα επιβίωσης για τρία άτομα και έξη έξτρα! Από τα 800 εκατομμύρια προϋπολογισμός Ιανουαρίου εισπράττονται μόλις και μετά βίας τα 200εκατ. Τρελαίνονται στο υπουργείο οικονομικών. Δεν πλήρωσαν αυτά του Ιανουαρίου, πως θα πληρώσουν εκείνα που έρχονται για το τέλος του Φεβρουαρίου (ΦΑΠ 2011,12,13 κλπ κλπ). Καρντάσια, είναι απλό! Δεν θα πληρώσουν. Τελευταία τα Super Market είναι γεμάτα, κι εγώ απορούσα πώς. Ρώτησα και κανά δυό και μου είπαν “ανάμεσα στην πείνα και την εφορία/τράπεζες λέμε ναι στο φαγητό”. Τίποτε παράλογο; Η μόνη παραλογία/παραφωνία, αποθέωση της αλήθειας που ενίοτε γίνεται ελκυστική είναι η κατακεραύνωση του Άδωνη με δηλώσεις “Τόξερα από την αρχή ότι το μνημόνιο είναι καταστροφή και το ψέμα μου ήταν το κατά συνθήκην(sic)” (Καρντάσιανς)
Την τύχη μου, ας με δέσει κάποιος στο μεσαίο το κατάρτι!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Affiliate Network Reviews