Βάζουν ενέχυρο το βιος τους για ένα γεύμα

Δεν έχουν τέλος οι θλιβερές ιστορίες

Κατακόρυφη άνοδο παρουσιάζει τον τελευταίο καιρό η αγορά των ενεχυροδανειστηρίων και των διαφόρων εταιρειών που αγοράζουν πολύτιμα μέταλλα. Σαν μανιτάρια ξεφυτρώνουν τα καταστήματα σε όλες τις γειτονιές των μεγάλων αστικών κέντρων, πληθαίνουν οι σχετικές διαφημίσεις στα ΜΜΕ, ενώ ανάλογα διαφημιστικά έντυπα κυκλοφορούν σε στάσεις και σταθμούς του μετρό.

Οι αιτίες πίσω από την άνθηση των σχετικών δραστηριοτήτων είναι πολλές. Οι συνέπειες της ανεργίας, της κρίσης και των μισθολογικών περικοπών σπρώχνουν όλο και περισσότερους ανθρώπους στην εκποίηση περιουσιακών στοιχείων και τιμαλφών.

Οι πολίτες που καταφεύγουν σε αυτού του είδους τις «υπηρεσίες» καλούνται να καταβάλουν τοκισμένο το ποσό εντός μηνός ώστε να ανακτήσουν τα προσωπικά τους αντικείμενα.

Πολλοί, λυγισμένοι από τα οικονομικά τους προβλήματα, δεν καταφέρνουν να ανταποκριθούν. Ετσι, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των επαγγελματιών που μίλησαν στο «Εθνος της Κυριακής», στην τελική κατοχή τους περιέρχεται περίπου το 1/3 του συνόλου των ενεχύρων.

Ενας από τους παλιότερους επαγγελματίες του κέντρου που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του είναι κατηγορηματικός. «Εδώ και αρκετό καιρό ασχολούμαστε μόνο με αγορές. Στο ενέχυρο έχουν καταφύγει πολλοί τον τελευταίο καιρό και σίγουρα δεν είναι όλοι νοικοκυραίοι. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί πολίτες προτιμούν το κρατικό ενεχυροδανειστήριο που λειτουργεί υπό την αιγίδα των ΕΛΤΑ στην οδό Πεσμαζόγλου.

Τα δάνεια με ενέχυρο συνάπτονται για 3 μήνες και ο δανειζόμενος μπορεί, με την παρέλευσή του, είτε να εξοφλήσει το δάνειο και να παραλάβει τα ενεχυριασθέντα αντικείμενα είτε να το ανανεώσει για ένα ακόμη τρίμηνο», εξηγεί ο επιχειρηματίας.

«Οι θλιβερές ιστορίες δεν έχουν τελειωμό», εξηγεί η υπάλληλος ενεχυροδανειστηρίου στο Κουκάκι, Μαρία Κονίδη. «Πολλές κυρίες έχουν πουλήσει ή ενεχυριάσει, για παράδειγμα, τα κοσμήματά τους για να πληρώσουν την έκτακτη εισφορά.

Μία 40χρονη κυρία διαπραγματευόταν να αφήσει τα χρυσά της δόντια. Σε άλλη περίπτωση, αναγκαστήκαμε να δώσουμε λίγα χρήματα σε ηλικιωμένη που πεινούσε και ήθελε να πουλήσει σταυρουδάκι ασήμαντης αξίας.

Ερχονται άνθρωποι ακόμα και με πράγματα αξίας 50 ευρώ. Πρόσφατα δώσαμε το ένα τρίτο, ένα εικοσάρικο, σε μητέρα δύο παιδιών για να μπορέσει να αγοράσει μερικά σουβλάκια για το γεύμα της ημέρας», συνεχίζει η κ. Κονίδη που επιβεβαιώνει ότι τα ανταγωνιστικά καταστήματα πολλαπλασιάζονται με γοργούς ρυθμούς.