γραφει ο αρισταρχος
… κάηκα με τις δικές σου επιλογές, ευτυχώς μόνο σαν επιστήμονας.
Άνοιξα το mail μου πάλι. Καμιά απάντηση στα τόσα βιογραφικά που έστειλα, ούτε καν εθελοντισμό. Άδειο το βλέμμα μου, σκέψη καμιά. Βαρέθηκα να βλέπω και κείνο το κλισέ. Ξέρεις πόση ώρα μου πήρε να το φτιάξω; Το ζωγράφιζα όλη μέρα. Γράψε, σβήσε, γράψε, σβήσε. Εύκολο είναι να κάνεις την προσωπογραφία σου και μάλιστα όσο πιο πολύ μπορείς οικεία σ’ αυτόν που θα τη διαβάσει; Σεμνή, περιεκτική, μεστή και… να πείθει.
«Νέος 25 ετών με εκπληρωμένες τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις Μηχανικός απόφοιτος Πολυτεχνίου με ειδικότητα Μηχανολόγος ζητεί ανάλογο εργασία μέσα στην Ελλάδα. Άριστη γνώση Αγγλικής, Ιταλικής γλώσσας. Πολύ καλή γνώση Auto CAD και Solid Works.»
Το κοιτάζω και άλλοτε μου φαντάζει σαν να βγήκε από τα χέρια του Γκόγια και άλλοτε σαν στρατιωτικό έγγραφο με τα άκρως απαραίτητα. Μόνο το «εμπιστευτικόν» ή κάτι τέτοιο του λείπει. Όπως και νάχει δείχνει νάναι θέσφατο! Ά ναι, παίζει κι αυτή η λέξη τελευταία. Είναι της μόδας για να δείξεις πόσο ανεβασμένο άτομο είσαι. Την άκουσα που την πιπίλιζαν κάτι νεόκοποι βουλευτές με master στις πολιτικές επιστήμες του Harvard και το επαναλαμβάνουν τώρα σε κάτι τηλεοπτικά παράθυρα και “μεστοί”, εννοώ πολιτικά. Το θέμα είναι να πουλάς στον κόσμο για να σε ξαναψηφίζει.
Τι σημασία έχει; Σήμερα είσαι ΝΔ αύριο ΠΑΣΟΚ, και αν τύχει μεθαύριο ΣΥΡΙΖΑ. Το τι πιστεύεις τώρα, έχει σημασία και όχι το χτες. Κι αυτοί που σε ψηφίζουν αλλού βλέπουν. Τι; Έχεις την εντύπωση πως πιστεύουν αυτά που με τόσο κόπο έγραψες την προηγούμενη το βράδυ; Χειροκροτούν γιατί το ξαδερφάκι του έχει με τον περίγυρο τον δικό σου “κονέ” και τους μόρσεψε με την υπόσχεση πως αν σε ψηφίσουν θάχουν κι αυτοί “άκρες”. Άκουγα στο γυαλί προχτές, κοτζάμ υπουργό, να του λέει ένας νεαρός από τα ορεινά έδρανα με θράσος “μα αφού ήσουνα ΛΑΟΣ” και κείνος απαντούσε έντονα “είμαι Νέα Δημοκρατία, έχεις πρόβλημα;”
Εγώ; Τι πρόβλημα, Θεός φυλάξει. Μια δουλειά ζητάω, μια δουλειά. Δεν είναι που κάθομαι και τσακίζω την σύνταξη του γέρου αλλά τον έχω και από πάνω να μου πετάει κάτι περί απόσβεσης των χρημάτων που ξόδιασε για να σπουδάσω. Πατέρα ξύπνα απ’ τον λήθαργο. Τα πολιτικά τους ποσοστά είναι μεγάλα γιατί τους τα δίνει η ηλικία σου και συ τους βρίζεις σε μένα. Ξόδεψες να σπουδάσω, και μη μου πεις πως με σπούδασες γιατί θα νιώσω άχρηστος, δεν λέω αλλά έκανες λογαριασμούς χωρίς τον ξενοδόχο. Κι ο ξενοδόχος λέει πως η βιομηχανία μας είναι ο Τουρισμός. Εσύ που τάξερες γιατί δεν μ’ έστειλες να σπουδάσω γκαρσόν, γκρουμ, ρεσεψιονίστ, ατζέντης, μάνατζερ, πεντικιουρίστα, κοϊφιουρίστα ή ακόμη και καλά μασέρ! Καλά δεν παίζεται με τίποτα. Αν καταλάβαινε ο Κολοκοτρώνης ή ο Μακρυγιάννης λέξη από τα καινούρια Ελληνικά. Την τύφλα τους. Φαντάσου λέει να τα δουν και γραμμένα με κείνα τα εμετικά greeklish. Πάω στοίχημα θα μετάνιωναν την ώρα που ξεκίνησαν την επανάσταση.
Λοιπόν, τέρμα η φλυαρία. Προσγείωση και επανεκκίνηση. Το μαγαζί δεν έχει ανάγκη από ειδικότητες σαν την δική μου. Άσε που κι αν ακόμη πιάσεις δουλειά(μην κάνεις όνειρα για περισσότερα από 500 ευρώ, και πολλά είναι) από λεφτά θα… έχεις λαμβάνειν! Λέμε, το μαγαζί δεν με χρειάζεται σαν εργαζόμενο μ’ αυτή την ειδικότητα. Και άρα οι διέξοδοι δύο. Εξωτερικό με κάθε κόστος που συνεπάγεται ή αλλαγή καριέρας. Τι επιλέγουμε; Μωρέ παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είν’ και μπαλωμένο! Αλλάζουμε το βιογραφικό. Τάκα τουκ τα πλήκτρα πάνω στο lap-top και νάτο
«Νέος 26 ετών εμφανίσιμος με προσωπική γοητεία και εκπληρωμένες τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις με άριστη γνώση Αγγλικής, Ιταλικής γλώσσας και άλλων συναφών και πολύ καλή γνώση υπολογιστή ζητεί οποιαδήποτε εργασία.»
Πατέρα, ξέρω πως έκανες όνειρα μεγάλα για μένα μόλις εκείνη η κοντόξανθη με τα γυαλάκια και την άσπρη μπλούζα σούδειξε χαμογελώντας εμένα να κλαίω μέσα στα αίματα από την γέννα μου σε μια πάνα. Σήκωσες συγκινημένος το κεφάλι, χαμογέλασες περίεργα και ονειρεύτηκες. “Θα τον κάνω επιστήμονα να γίνει άνθρωπος”, έτσι δεν είπες;
Και έγινα, με την δική σου βοήθεια πρώτα άνθρωπος και μετά επιστήμονας.
Και κάηκα με τις δικές σου επιλογές, ευτυχώς μόνο σαν επιστήμονας.
Και κάηκε όλη η γενιά μου με τις δικές σας επιλογές.
Καλή η πρόθεση αλλά να είχε και λίγο από περίσκεψη. Την πάθατε σαν τις μωρές Παρθένες, εσείς…
Εγώ όμως, εγώ πού έφταιξα και καίγομαι καθημερινά άνεργος χωρίς όνειρα κι ελπίδα;
ΥΓ. Αλλά σας υποσχόμαστε, εμείς η καμένη γενιά, πως σε δέκα με δέκα πέντε χρόνια σαρανταπεντάρηδες και πενηντάρηδες πια, θα πάρουμε την εκδίκησή μας. Θα προχωρήσουμε στην επανίδρυση αυτού του κράτους, στην πράξη όμως και όχι στα λόγια. Να μη θυμίζει τίποτε από την δική σας μιζέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου